จากสายธาร สู่มหานที นรช.35 เล่ม 3 - PDF Flipbook

110 Views
50 Downloads
PDF 72,513,205 Bytes

Download as PDF

REPORT DMCA

---

สูงสุด ในวนั ท่ี 30 กนั ยายน 2565 น้ี ผมมคี วามปรารถนาดแี ละ
ยินดีย่ิงท่ี นรช.35 ไดก้ า้ วมาถงึ วันและเวลาท่ีส�ำคัญของทุกคน
คืนสู่ สามัญ คือ “เกษียณอายุราชการ” ซึ่งถือเป็นการส้ินสุดหน้าท่ีและ
ความรบั ผดิ ชอบในราชการ พรอ้ มกบั การเรม่ิ ตน้ ชวี ติ ใหมใ่ นแบบ
ทเ่ี ราก�ำหนดได้เอง

นับเป็นช่วงเวลาที่ยาวนานถึง 43 ปีเศษ จากก้าวแรก
ท่ีพวกเรา นรช.35 ก้าวเท้าเข้าสู่รั้วโรงเรียนการชลประทาน
จนกระท่ังบรรจุรับราชการในกรมชลประทาน หรือท�ำงานใน
สายงานเอกชน ผมดีใจและภาคภูมิใจท่ีพวกเราประสบความ
สำ� เรจ็ ในสายอาชพี และไดน้ ำ� วชิ าความรู้ ความสามารถ มาพฒั นา
งานดา้ นชลประทานใหม้ ีความกา้ วหน้า ผลงานเป็นท่ปี ระจักษ์
ใหก้ บั กรมชลประทานและประเทศชาติ เพื่อประโยชน์ท่ีแทจ้ ริง
ตอ่ ประชาชน ดว้ ยตำ� แหนง่ หนา้ ทก่ี ารงานของพวกเรา นรช.35
เปน็ การยนื ยนั ถงึ ความมงุ่ มน่ั ทมุ่ เททงั้ กำ� ลงั กาย กำ� ลงั ใจ ตลอดจน
กำ� ลงั ความคดิ ในการแกไ้ ขปัญหาอุปสรรคต่างๆ ไดส้ �ำเรจ็ ลลุ ่วง
ตลอดมา จนเปน็ พลวตั ปจั จยั ผลกั ดนั ให้ นรช.35 มคี วามกา้ วหนา้
ในการดำ� รงตำ� แหนง่ ในระดบั สงู ซง่ึ มาพรอ้ มกบั หนา้ ทแี่ ละความ
รบั ผิดชอบ ไมว่ า่ จะเป็น ผูเ้ ชีย่ วชาญ ผู้อำ� นวยการสำ� นัก ผูท้ รง
คณุ วฒุ ิ รองอธบิ ดกี รมชลประทาน อธบิ ดกี รมชลประทาน ผตู้ รวจ
ราชการกระทรวงเกษตรและสหกรณ์ ตลอดจนปลัดกระทรวง
เกษตรและสหกรณ์ ล้วนแล้วมาจากการยึดม่ันและรักษาไว้ซึ่ง
มงคลของลูกชลประทาน “ศักด์ิศรี สามัคคี และพิริยะ” ท่ี
บดิ าแหง่ ชลกร ม.ล.ชชู าติ ก�ำภู ได้มอบไวใ้ ห้

มติ รภาพไมม่ รี าคา

แตม่ นั มคี า่ มากกวา่ สิ่งใด

ในวนั ที่ 30 กนั ยายน 2565 จะเปน็ วนั ทเ่ี พอ่ื นๆ
นรช.35 เกษยี ณอายรุ าชการครบทกุ คน วนั เวลานนั้
ผ่านไปเร็วเสมอ หากย้อนเวลากลับไปปีการศึกษา
2522 โรงเรยี นการชลประทานไดร้ บั นกั เรยี นเขา้ มา
ศึกษาปที ี่ 1 จ�ำนวน 100 คน ซง่ึ เปน็ รุ่นที่ 35
จากวันน้ันจนถงึ วันน้ี ทุกคนทำ� หน้าทขี่ องตวั เองได้
อย่างสมบูรณ์ ผ่านอุปสรรคของชีวิตมามากมาย
ต้ังแต่สมัยเรียนพวกเราคอยอยู่เคียงข้างกันมา
ย้ิมร่วมกันมา สุขและทุกข์ด้วยกันมานานัปการจน
ประสบความสำ� เรจ็ ในชวี ติ และถงึ คราวทจ่ี ะเกษยี ณ
อายรุ าชการตอ้ งพน้ จากภาระหนา้ ทไี่ ป แตม่ สี ง่ิ หนงึ่
ท่ีไม่สามารถพลัดพรากพวกเราไปจากกันได้ คือ
ค�ำว่า “เพอ่ื น” ซ่ึงเป็น “มติ รภาพ” ของพวกเรา
ท่ีแม้จะไม่มีราคาแต่มันมีค่ามากกว่าสิ่งใด ส�ำหรับ
นักเรยี นช่างชลประทานรุน่ ที่ 35 จะยงั คงตราตรึง
อยู่ในใจของผมตลอดไปชวั่ นจิ นิรนั ดร์

ทองเปลว กองจนั ทร์ 1572

จากใจถงึ ใจ

วรวทิ ย์ บณุ ยเนตร
ประธานรนุ่

อดีีตที่่�ผ่่านมา ผมเคยรัับหน้้าที่�เป็็นสาราณีียกร
หนัังสืือรัับน้้อง 37 วัันนี้�ได้้ทำำ�หน้้าที่่�อีีกครั้�งสำำ�หรัับ
หนงั สอื งานเพ่ือนๆ นรช.35 ชุดสุดท้าย ทกุ คร้งั ไมว่ ่าจะ
ภารกจิ ใด ความต้งั ใจสงู สุด คอื ทำ� ใหส้ ิ่งท่รี ับมอบหมาย
ส�ำเร็จภายในเวลาที่ก�ำหนด และเป็นไปตามเป้าหมาย
ที่ตั้งไว้ เหมือนกับการท�ำงานราชการที่เราได้ต้ังปณิธาน
ไว้จะท�ำให้ครบอายุราชการ ซ่ึงเพื่อนๆ ก็ได้ด�ำเนินการ
เป็นไปตามเป้าหมายทีต่ ้ังไวข้ องแตล่ ะบคุ คล

ผมขอแสดงความยินดีกับเพื่อนๆ ท่ีเกษียณอายุ
ราชการ และเช่ือว่าแต่ละคนจะมีเป้าหมายที่จะเดินทาง
ชีวิตต่อไปและอยา่ งมีความสขุ

ขอให้เ้ พื่�อนๆ มีแี ต่ค่ วามสุขุ และได้ใ้ นสิ่�งที่�ปรารถนา จาก
ใจจรงิ

สารบัญ 7
12
CONTENT 34
36
จาก 93 สายธารสู่่� 1 มหานทีี 39
44
ทองแท้ไมก่ ลวั ไฟลน คนจริงไม่กลวั อุปสรรค 46
48
• ทองเปลว กองจนั ทร์

ชีวิต 40 ปใี นบ้าน “กรมชลประทาน”

• ภานรนิ ทร์ ภาณพุ ินทุ

เมอื่ ไดก้ า้ วเขา้ สู่ดงตาล

• กฤษฎา ศรีเพิ่มพันธ์

ชา้ ๆ ไดพ้ รา้ เล่มงาม

• จรสั เพ็ญศิรสิ มบรู ณ์

เกษียี ณราชการปีนี ี้้�

• จารึกึ วััฒนาโกศััย

แม้ห้ ่า่ งไกล “แต่ใ่ จยังั ผูกู พััน”

• กฤษณะ เมียี นทอง

ลกู เจา้ พระยา

• ประเชิญ จนี ขจร

สารบญั 51
56
CONTENT 58
74
กรรมลิขิ ิติ 85
87
• วิชยั จาตุรงคก์ ร
111
แข็งแกร่ง ยืนหยัด ด้วยหวั ใจ 128

• สิริสรรเพชญ จนั ทรส์ อ่ ง

เสี้ยว...ความทรงจ�ำ

ซุบุ ซิิบ ชลประทานสไตล์์

ความรู้้ส� ึกึ ลููก นรช.35 ถึงึ พ่่ อ

อ�ำลา...ไม่อาลยั
- นรช.35 เกษีียณ ปีี 2563
- นรช.35 เกษียี ณ ปีี 2564
- นรช.35 เกษียี ณ ปีี 2565

มติ รภาพตราบนิรันดร์

คณะผจู้ ัดท�ำ



จากแรกพบกนั

จนวนั น.้ี ..

มิตรภาพดๆี มีใหก้ นั เสมอ

8 “จากสายธาร...สู่มหานที”

“จากสายธาร...สู่มหานที” 9

10 “จากสายธาร...สู่มหานที”

เวลา 43 ปี ทพ่ี วกเรา นรช.35 ใชร้ ว่ มกนั มา
ทงั้ เรยี น เลน่ ทำ� งาน แตว่ นั เวลา ไมว่ า่ จะผนั เปลย่ี นไป
อกี นานเพียงใด มติ รภาพดๆี จะยงั อยใู่ นใจทกุ คนตลอดไป

“จากสายธาร...สู่มหานที” 11

ทองเปลว กองจนั ทร์

นรช.35 รหสั 1572

12 “จากสายธาร...สู่มหานที”

ทองแท้ ในวนั ที่ ทองเปลว กองจนั ทร์ เดก็ หนมุ่

ไมก่ ลัวไฟลน จากอ�ำเภอภเู วียง จังหวัดขอนแก่น หอบหว้ิ กระเป๋า
มาลงรถสองแถวทปี่ ากเกรด็ เมอ่ื 43 ปกี อ่ น เขาไมร่ ู้
คนจรงิ เลยว่า วันน้ันคือวันท่ีโชคชะตาได้ลิขิตชีวิตของเขา
ไว้แล้ว ให้ต้องมาสู่เส้นทางการเป็นข้าราชการ
ไมก่ ลัวอปุ สรรค กรมชลประทาน กระทรวงเกษตรและสหกรณ์ และ
ก้าวข้ึนสกู่ ารเปน็ Mister No.1 ในต�ำแหน่งสูงสุด
ของข้าราชการประจ�ำท้ังสองหน่วยงาน น่ันคือ
อธบิ ดกี รมชลประทาน และปลดั กระทรวงเกษตร
และสหกรณ์ ในที่สดุ

เดก็ เรยี นดเี รยี นเกง่ จากชนบท จงึ มโี อกาสเลอื ก
ในชีวิตมากมายหลากหลายเส้นทาง เม่ือสามารถ
สอบเข้าเรียนต่อได้ ทั้งที่คณะวิศวกรรมศาสตร์
มหาวทิ ยาลยั ขอนแกน่ คณะศลิ ปศาสตร์ มหาวทิ ยาลยั
ธรรมศาสตร์ โรงเรียนป่าไม้ และโรงเรียนการ
ชลประทาน

ถา้ ไมม่ คี วามประทบั ใจตง้ั แตก่ า้ วแรก ในวนั ทม่ี า
รายงานตวั เพอื่ เขา้ เรยี นตอ่ โรงเรยี นการชลประทาน
และประสบการณช์ วี ติ อนั สมบกุ สมบนั ในระหวา่ งการ
เปน็ นกั เรยี นชา่ งชลประทาน วนั นชี้ อื่ ของ ทองเปลว
กองจนั ทร์ อาจกลายเป็นชื่อของผู้ก�ำกับการแสดง
ชอื่ ดังไปแลว้ ก็ได.้ ..ใครจะรู้

“จากสายธาร...สู่มหานที” 13

เพราะทองเปลวเลือกที่จะเข้าเรียนท้ังที่โรงเรียนการ “โรงเรยี นการชลประทานมรี ะบบโซตสั ซง่ึ สำ� หรบั ผม
ชลประทานไปพรอ้ มๆ กบั การเปน็ นกั ศกึ ษาคณะศลิ ปกรรม มันคือระบบ Unity เป็นกลไกท่ีหล่อหลอมพวกเรา
ศาสตร์ มหาวทิ ยาลยั ธรรมศาสตร์ ให้มีความกลมเกลียว สมัครสมานสามัคคี ทุกคน
ออกก�ำลังกายด้วยกัน รับประทานอาหารร่วมกัน
“ในใจตอนนนั้ กค็ ดิ วา่ เรยี นสองทไ่ี ปเลย ทง้ั ธรรมศาสตร์ เล่นกีฬา ทำ� กจิ กรรมตา่ งๆ ดว้ ยกนั เลน่ แปลกๆ แผลงๆ
ทงั้ โรงเรยี นการชลประทาน ใหไ้ ด้ 2 ปรญิ ญาเลย เพราะ ไปด้วยกัน”
ใจหนึง่ กช็ อบทางศิลปะดว้ ย”
“วินัย” ก็เป็นอีกหนึ่งนิสัยท่ีได้รับติดตัวมา “มีกฎ
ย้อนกลับไปในวันท่ีมารายงานตัว ทันที่ท่ีเขากับพ่อ ห้ามเดินบริเวณท่ีหมาเดิน เดินได้เฉพาะตามทางรถ
หอบห้ิวกระเป๋าก้าวลงจากรถสองแถวที่ปากเกร็ด ก็มี เทา่ นน้ั นน่ั คอื หา้ มเดนิ ลดั สนาม ซงึ่ กค็ อื การสอนใหเ้ รา
รนุ่ พเ่ี อารถสามลอ้ ปน่ั มารบั ระยะทางประมาณ 300-400 ไปตามเสน้ ทางท่ีถกู ทคี่ วร”
เมตร จากทางเขา้ ผ่านหนา้ อนุสาวรียห์ ม่อมหลวงชูชาติ
ก�ำภู มาจนถึงหน้าหอ 3 ได้สร้างความประทับใจแรก ดร.ทองเปลว ย้อนร�ำลึกถึงความหลังด้วยแววตา
ให้กับทองเปลว สนกุ สนานเปย่ี มสขุ ไมเ่ วน้ แมแ้ ตใ่ นยามทพี่ ดู ถงึ ระบบซอ่ ม
หรอื ระบบซิว ตลอด 60 วนั แรกในชีวติ การเรียน
“รุ่นพ่มี าแย่งกันรับน้องเขา้ ไป ผมกว็ า่ ทนี่ ดี่ ี แปลกดี
รนุ่ พเ่ี ขาขมขี มนั เอน็ ดเู รา รกั ใครเ่ รา เอาใจเรา แตกตา่ ง
ไปจากตอนที่ไปรายงานตัวท่ีธรรมศาสตร์ พอถึงหอ 3
กห็ ้วิ กระเปา๋ เข้าไปอยูเ่ ลย เขาจดั ตามลำ� ดบั อกั ษร ผม ท.
กเ็ ลยได้อยูห่ ้อง 5 หอ 3 อยู่ดว้ ยกันกบั เพอ่ื น 5 คน”

ชีวิตในดงตาล หล่อหลอมให้ทองเปลวและเพ่ือน
นกั เรยี นชา่ งชลประทานทง้ั หมดเกดิ ความรกั ความสามคั คี
กลมเกลียว ท้ังระหว่างรุ่นเดียวกันและกับรุ่นพ่ีรุ่นน้อง
รวมท้งั หลอ่ เล้ยี งให้มคี วามเสียสละและความรับผิดชอบ

14 “จากสายธาร...สู่มหานที”

“มกี จิ กรรมทตี่ อ้ งรว่ มกนั ทำ� ทงั้ รอ้ งเพลงเชยี ร์ ออกกำ� ลงั กาย
ตงั้ แต่เชา้ ยันดึก เช้ารอบ เย็นรอบ ดกึ อกี รอบ ใส่ชดุ กีฬานอน
เตรยี มพรอ้ มไวเ้ ลย เพราะดกึ ๆ รนุ่ พกี่ จ็ ะมาเคาะประตหู อ้ งเรยี ก
ตามชื่อตามฉายาท่ีรุ่นพี่เขาต้ังให้ อย่างผมชื่อเพราะๆ ดีๆ
ทองเปลว กองจันทร์ ชื่อเลน่ ตอ๋ ย เขาไม่เอานะ เขาต้งั ช่ือ
ให้ผมว่า กร๊วก ก็ไม่รู้หรอกว่า...มาได้ยังไง เพื่อนๆ ก็ชื่อ
แบนบา้ ง ชอื่ กกั๊ ชอื่ หว่ ย สารพดั ชอื่ ทเ่ี ขาจะตง้ั ให้ อาจจะดจู าก
สีหนา้ ทา่ ทางกระมัง มาจนถงึ ทุกวันน้ี ฉายาทีต่ ้งั มากเ็ หมอื น
เปน็ ตัวตนของคนๆ นน้ั จรงิ ๆ พเ่ี ขาฉลาด เก่ง ไปจับอะไรมา
ก็ไม่รูม้ าตงั้ เป็นฉายา ดกึ ๆ รนุ่ พี่กม็ าเรยี กละ...กรว๊ กๆๆ”

ถงึ จะต้องทั้งเรียน ทง้ั เลน่ ทง้ั ทำ� กิจกรรม แตท่ องเปลว
กย็ งั สามารถหาชวั่ โมงวา่ งไปเรยี นทม่ี หาวทิ ยาลยั ธรรมศาสตร์
ได้ โดยน่ังรถจากปากเกร็ดไปลงเรือที่ท่าน้�ำนนทบุรี ไปขึ้น
ท่ีท่าพระจันทร์ ช่วงชีวิตน้ีท�ำให้ทองเปลวได้รับรู้ถึงความรัก
ความเสียสละที่เพื่อนร่วมห้องมีให้กับเขา ได้รู้จักรับผลจาก
การกระท�ำของตัวเอง และเป็นจุดพลิกผันในชีวิตท่ีท�ำให้เขา
ต้องตัดสนิ ใจเลือกทางใดทางหนง่ึ

“ไปเรียนที่ธรรมศาสตร์ กลับมาเย็น ไม่ทันเวลาเร่ิม
ทำ� กจิ กรรม รนุ่ พี่มาตามไม่เจอ ผมกโ็ ดนแดก โดนเดย่ี ว ทัง้
สกอ็ ตจัมป์ คลานเขา่ จนเจ็บไปหมด ตอนน้ันเป็นวยั รุน่ เป็น
เดก็ อยู่ มันกค็ ิดแคน้ นะ คิดดา้ นเดยี ว มนั ก็ชอบได้ โกรธได้
ผมไมไ่ ดท้ �ำรา้ ยใคร ท�ำไมต้องโดนกติกาแบบนเี้ ลน่ งานด้วย”

“จากสายธาร...สู่มหานที” 15

ท่สี ดุ ก็ถงึ วันท่ตี อ้ งตดั สินใจ

“วันหยุดผมกลับไปบ้านตอนนั้น กะจะไม่เรียนแล้ว
ทง้ั สองที่ จะนอนอยบู่ า้ น จะไปเรยี นรามคำ� แหง พอไมไ่ ปเรยี น
ทธี่ รรมศาสตรห์ ลายอาทติ ย์ ศาสตราจารย์ ดร.ประภาศน์
อวยชัย อธิการบดีมีหนังสือไปถึงคุณพ่อว่า ท�ำไมผม
ไม่ไปเรียน ไม่มีทุนใช่ไหม ไม่มีอะไรใช่ไหม? คุณพ่อก็
เอามาให้ผมดู ผมบอกวา่ ผมไมเ่ รียนแล้วทั้งสองท่ี ท่บี ้าน
กต็ กใจ ผมก็เอาให้ดูวา่ ดูสิ เลือดเตม็ ไปหมด ดหู ลงั สิ
เรียนนี่ก็ไม่ได้ เรียนนู่นก็ไม่ได้ ไม่มีอารมณ์ ไม่มีจิตใจ
จะเรียนแลว้ ”

“แม่” คือผู้ปลอบใจและให้สติ บอกว่า...เอาเถอะ!
เลือกเอาสักท่ีจะได้ไม่ล�ำบาก ถ้าเลือกธรรมศาสตร์จะได้
ตอบหนงั สอื เขาไป

ทองเปลวนง่ั ทบทวนและไตรต่ รองหาเหตแุ ละผลดว้ ย
ตวั เอง จนในทสี่ ดุ กต็ ดั สนิ ใจเลอื กเสน้ ทางชวี ติ ทที่ ำ� ใหก้ ลาย
เป็น ดร.ทองเปลว กองจนั ทร์ ทเ่ี ป็นอยใู่ นทุกวันนี้

“ก็นั่งคิดนอนคิด ว่ามันมีเง่ือนไข ถ้าจบที่โรงเรียน
การชลประทานได้เกรดดีๆ คะแนนดีๆ จะได้เรียนต่อท่ี
มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ คณะวิศวกรรมชลประทาน
กค็ ดิ วา่ อนั นด้ี ี อกี อยา่ งเรยี นทน่ี กี่ ไ็ มเ่ สยี คา่ ใชจ้ า่ ยอะไรเลย
เรยี นฟรี 3 ปี จบแลว้ กไ็ ดง้ านทำ� เลย จะไดเ้ ปน็ กำ� ลงั หลกั

16 “จากสายธาร...สู่มหานที”

ใหท้ างบา้ นดว้ ย เพราะพอ่ แมม่ ลี กู หลายคน ถงึ เราจะไมไ่ ดเ้ ดอื ดรอ้ น
แตอ่ ะไรทเ่ี ราประหยัดได้ ช่วยได้ กอ็ ยากจะช่วยทางบ้าน เมอื่ คิด
ขน้ึ มาเองไดแ้ บบน้ี ผมกต็ ดั สนิ ใจวา่ จะเรยี นโรงเรยี นการชลประทาน
พ่อก็ตอบจดหมายไปทางมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ว่า ขอบคุณ
แตไ่ มไ่ ด้มีปญั หาเรอ่ื งทนุ เพยี งแต่ได้ทเ่ี รยี นใหม”่

เมอ่ื ตดั สนิ ใจแลว้ ทองเปลวกท็ มุ่ เทสตปิ ญั ญาและจติ ใจทงั้ หมด
ใหก้ บั การเปน็ นักเรียนช่างชลประทาน รุ่นท่ี 35 อยา่ งเตม็ ตวั

“ผมกก็ ลบั มาเรยี น และตงั้ ใจทำ� กจิ กรรม เขา้ รว่ มชมรมดนตรี
เพอ่ื ใหส้ ง่ิ ทเ่ี ครยี ด ทเ่ี ปน็ ปญั หา มนั คลายไป เพราะชอบแนวบนั เทงิ
อยแู่ ลว้ กไ็ ปเลน่ ดนตรกี บั รนุ่ พี่ รนุ่ พเ่ี ขากค็ อยปกปอ้ งผมนะ เวลา
ผมเดนิ กลบั หอ้ งกลบั หอ เพราะผา่ นสนามเทนนสิ ตอนกลางคนื มดื ๆ
ผมอาจจะโดนปลน้ รนุ่ พเี่ ขาจะดกั ชงิ ตวั ผมเอาไปซวิ รนุ่ พเี่ ลยเดนิ มา
คุม้ กนั จนผมเขา้ หอ้ ง แต่พอรนุ่ พีร่ ว่ มชมรมดนตรีกลบั ไป เอาละ
ผมโดนอกี แลว้ แตก่ เ็ อามนั ไปกบั มนั ถอื วา่ มนั ๆ กแ็ ลว้ กนั ถอื เปน็
เรอ่ื งสนกุ ไปเลย”

แตท่ เี่ ขาไดร้ บั ไปพรอ้ มกนั กบั รสชาตขิ องชวี ติ คอื ความเปน็ หนง่ึ
จะท�ำใหเ้ กิดพลงั ความรักความสามัคคีทตี่ ้องมาพรอ้ มกับความ
รบั ผิดชอบและยอมรับผลทเี่ กดิ จากการกระทำ� ของตัวเอง

“เวลาเพื่อนโดนซิวกัน ผมไปเล่นดนตรี เขาเรียกข่ีเพื่อน
เอาเปรียบเพอ่ื น เวลาผมหายไปซ้อมดนตรี เพอ่ื นผมที่อยใู่ นหอ้ ง
อกี 4 คน โดนหนกั ตอ้ งรับผิดชอบแทนผม โดนซวิ โดนลงโทษ

“จากสายธาร...สู่มหานที” 17

แทนผม แทนที่สก็อตจัมป์ 10 ต้องบวกผมไปอีก กระน้ันก็ตามที ผลการสอบของเขาก็ไม่เคยเกนิ ท่ี 3
5 เปน็ 15 แลว้ ผมกก็ ลับมาชดเชยชดใช้คืน นน่ั คือ “มนั คอนโทรลตวั เองได้ ถา้ ขยันก็ไดท้ ี่ 1 ถา้ ผมขยนั
ผมกต็ ้องรับผดิ ชอบ ผมต้องรบั สภาพในสง่ิ ที่ผมทำ� ไป ตอ่ เนื่องก็ 1 ตลอด เทอมไหนอยากไปเทยี่ ว อยากไปเล่น
กอ่ นหนา้ นั้น ให้เพื่อนโดน อนั นกี้ เ็ ปน็ เร่ืองของความ มนั ก็รว่ งๆ บา้ ง แต่ไมเ่ กินที่ 3 มนั เปน็ สงิ่ ทเี่ ราต้องควบคุม
เอ้อื อาทร ความรบั ผิดชอบแทนกนั ” ตวั เองใหไ้ ด้ ถา้ เราเผลอไผลไป เกิดมนั ตกไปที่ 5 ไปเร่ือย
มนั กเ็ สยี ภาพเราเหมอื นกนั ...”
แต่ท่ีมีความหมายย่ิงไปกว่าน้ัน นี่คือท่ีมาของ
หลกั ในการทำ� งานหรอื นโยบาย RID No.1 เมอื่ ทองเปลว โรงเรยี นการชลประทานหลอ่ หลอม
ขน้ึ ดำ� รงตำ� แหนง่ “อธบิ ดกี รมชลประทาน” คนที่ 33 ให้เ้ กิดิ ความเป็น็ หนึ่ง่� เกิดิ พลังั ถ้า้ เรา
ในเวลาต่อมา สก็็อตจััมป์์พร้้อมกััน ทำำ�ให้้พื้้� นไม้้หััก
คานทรดุ ได้
“เมอ่ื เราคดิ เปน็ กจ็ ะเหน็ วา่ ทกุ อยา่ งมนั มเี หตมุ ผี ล
มตี รรกะในตวั อยทู่ วี่ า่ เราจะคดิ ไดไ้ หม เราจะเอามาใชใ้ ห้
เปน็ ประโยชนไ์ ดไ้ หม โรงเรยี นการชลประทานหลอ่ หลอม
ใหเ้ กดิ ความเปน็ หนงึ่ แลว้ มนั จะเกดิ พลงั เราทำ� กจิ กรรม
ร่วมกัน ถ้าเราสก็อตจัมป์พร้อมกัน ท�ำให้พื้นไม้หัก
คานทรุดได้ ถ้าทำ� คนเดยี ว มนั ไม่หักหรอก”

ความโดดเด่นของทองเปลวที่ฉายแววมาตั้งแต่
เทอมแรก ปหี นง่ึ คอื การเปน็ นกั เรยี นเกง่ เรยี นดี ดว้ ย
ผลการสอบคะแนนเฉลี่ย 3.8 เปน็ ท่ี 1 ของช้นั และ
ทุกเทอมทุกปี การเรียนของเขาก็ไม่เคยตกต�่ำเลย
ยกเว้น....

“เวลาผมข้เี กยี จ...”

18 “จากสายธาร...สู่มหานที”

สมศกั ด์ิ อดุ มศลิ ป์ เพ่ือนร่วมรนุ่ เจา้ ของฉายา ▽ สมศักด์ิ อดุ มศิลป์
ยอด ศรีย่าน ยืนยันถึงผลการเรียนอันยอดเย่ียมนี้
ไวเ้ ชน่ กัน ไมว่ า่ จะเปน็ คณติ ศาสตร์ ฟสิ กิ ส์ ทกุ วชิ าทเ่ี ปน็
วชิ าทางวทิ ยาศาสตร์ ทองเปลวตวิ ไดห้ มด ยกเวน้
“ทองเปลวเปน็ คนทนี่ า่ ชน่ื ชมเปน็ อยา่ งยง่ิ มคี วามจำ� วชิ าเดียว คอื ภาษาอังกฤษ ทที่ องเปลวหวั เราะ
“เปน็ เลศิ ” การเรยี นหนงั สอื ยงิ่ ไมต่ อ้ งพดู ถงึ ไดค้ ะแนน แล้วบอกว่า “ผมขอถอย ไม่ค่อยถนัด แล้วผมก็
เป็นท่ี 1 มาตลอด ต้ังแต่สมัยเรียนโรงเรียนการ ไมอ่ าสาตวิ อะไรทผี่ มไมถ่ นดั ใหด้ ว้ ย ไมง่ นั้ จะพากนั
ชลประทาน จนปริญญาตรี ปรญิ ญาโท ปริญญาเอก” จมไปด้วย”

และน่ีเอง เป็นที่มาของการเป็นติวเตอร์ให้กับ การชอบสอนชอบติวให้กบั เพือ่ นๆ ทองเปลว
เพ่ือนๆ ตลอดการเรียนสามปี และทองเปลวก็เป็น ต้ังสมมุติฐานว่า อาจมาจากเหตุปัจจัยส�ำคัญท่ี
ตวิ เตอรท์ สี่ ดุ ยอดมากๆ สำ� หรบั เพอื่ นทกุ คน เพราะเขา บ่มเพาะมาตั้งแต่ยังเป็นเด็กและเขาได้ซึมซับมา
ไมเ่ คยอารมณเ์ สยี ไมว่ า่ เพอ่ื นจะมาขอใหช้ ว่ ยตวิ เวลาไหน นั่นคือ การมีคุณพ่อเป็นครู บวกกับนิสัยท่ีเป็น
จะกลางคำ�่ กลางคนื จะงว่ งนอน จะเหนด็ เหนอื่ ยแคไ่ หน คนใชง้ า่ ย ใชค้ ลอ่ ง ไมอ่ ดิ ออด ชอบชว่ ยเหลอื และ
ทองเปลวไมเ่ คยหงดุ หงดิ ไมเ่ คยรำ� คาญ หรอื แมก้ ระทงั่ ท่ีนอกเหนือไปจากความรักเพ่ือนแล้ว “ผมชอบ
บน่ ว่าเพื่อนเลยสกั ครงั้ การสอน การให้ ถอื วา่ มนั เทน่ ะ่ แลว้ เพอื่ นกจ็ ะมาหา

“เร่ืองติวเพ่ือน สอนเพื่อน ผมว่าผมไม่แพ้ใคร “จากสายธาร...สู่มหานที” 19
คนท่ีแย่ท่ีสุด มาหาผมให้ผมติวให้ กลางค�่ำกลางคืน
ผมงว่ งนอน ผมยงั สอน ผมไมอ่ ารมณเ์ สยี นะ ผมสอนได้
บอกเพอ่ื นได้ กเ็ พอ่ื นนะ หงดุ หงดิ ไป จะไปทำ� อะไรใครละ่
จะวา่ เพอ่ื น ผมกว็ า่ ไมเ่ ปน็ จะมกี แ็ คค่ ำ� อทุ านเวลาโจก๊ กนั
แต่เอาเป็นจรงิ เปน็ จงั กไ็ ม่”

ได้ร้ ู้้�จักั เพื่�อนเยอะโดยไม่ต่ ้อ้ งเดินิ ไปหา ไปรู้้�จักั ให้ค้ รบทุกุ ห้อ้ ง จากที่ 1 โรงเรยี นการชลประทาน
เพื่�อนจะเป็็นฝ่่ายมาหาเราเอง เพราะถ้้าไม่่มา มัันก็็ไม่่รู้� สู่เกียรตินิยมวิศวกรรมศาสตร
มาหาเราถึึงจะรู้� ฮ่่า ฮ่่า ฮ่่า” บณั ฑติ และดษุ ฎบี ณั ฑติ วศิ วกรรม
ชลประทานคนแรกและคนเดียว
การเรียี นเก่ง่ ระดับั ที่� 1 ของชั้�น ได้ส้ ร้า้ งความสนเท่ห่ ์ใ์ จ ของประเทศ
ให้้กัับทองเปลวอย่่างมาก เมื่�อการเรีียนในโรงเรีียนการ
ชลประทานเสร็จ็ สิ้�นลงและถึงึ เวลาที่่�ต้้องเข้า้ รับั ราชการ วันั ที่� 15 พฤศจิกิ ายน ปีี 2525 คืือวัันแรกของ
การได้้รัับการบรรจุุเป็็นข้้าราชการกรมชลประทาน
“การได้ท้ี่� 1 ไม่่ได้้แปลว่า่ ผมจะเลืือกลงตรงไหนก็ไ็ ด้้นะ ภายใน 7 วันั ทองเปลวก็ต็ ้อ้ งไปรายงานตัวั เพื่�อเข้้า
ตอนนั้�นคิดิ อย่า่ งเดียี วว่า่ ...จะเรียี นต่อ่ มหาวิทิ ยาลัยั เกษตรศาสตร์์ รัับหน้้าที่ �
ให้ไ้ ด้ป้ ริญิ ญาตรีี เลยอยากทำำ�งานที่�กรมชลประทานสามเสน
ดีีใจว่่าเรียี น 3 ปีคี รึ่�ง ได้้คะแนนเฉลี่�ยที่� 1 สงสััยจะได้้เลืือก
ลงกรมชลประทานจะเลือื กกองออกแบบ แต่ไ่ ม่่ใช่่เลย...กลับั
ตาลปััตรไปเสียี นี่�”

เพราะผลจากการสอบได้เ้ ป็น็ ที่� 1 คือื การได้เ้ ป็น็ คนแรก
ที่�จะได้จ้ ัับสลากลงตำำ�แหน่่ง

“การจัับสลากคนแรกกัับคนสุุดท้้ายไม่่ต่่างกัันหรอก
ยิ่�งเป็น็ คนแรกด้ว้ ย ความน่า่ จะเป็น็ ยิ่�งเยอะ ยิ่�งจะโดนอะไรไม่รู่้�
สลากเหลืือน้้อยๆ ยัังรู้้�ตำำ�แหน่่งที่�เหลืือมากกว่่า นี่�ผมจัับ
คนแรก...นู่�น! ได้ไ้ ปอยู่�ปราจีนี บุรุ ีโี น่น่ ! โครงการส่ง่ น้ำำ��และบำำ�รุงุ
รัักษาเขาอีโี ต้้สำำ�นักั ชลประทานที่� 9 ตั้�งแต่่เกิดิ มา เรียี นมา
ไม่เ่ คยได้้ยิินชื่�อนี้�มาก่อ่ นเลย”

20 “จากสายธาร...สู่มหานที”

“ผมก็ไ็ ปรายงานตััวที่�โครงการส่่งน้ำำ��และบำำ�รุุงรักั ษาเขาอีีโต้้ เชื่�อไหม
ครบั ...มนั เปน็ คา่ ยทหาร ผมเขา้ ไปกต็ กใจ! โครงการชลประทานอะไรมแี ต่
ทหาร ผมไปหาหวั หนา้ เป็นนายรอ้ ย แลว้ ผมกถ็ ามวา่ ...ผมมารายงานตัว
ผมจะตอ้ งไปรายงานตวั กบั ใคร เขาก็บอกผมวา่ ...ทีน่ ่ีเขาโอนให้ทหารแล้ว
ไม่มีแล้วโครงการนี้ ผมก็อ้าว!...แล้วถามเขาว่า...แล้วผมจะไปไหนต่อ
เขาก็บอกวา่ ...ผมจะไปรไู้ ด้อยา่ งไร?”

เหลอื อยแู่ หง่ เดยี วทนี่ ายชา่ งชลประทาน 2 จบใหมจ่ ะไปอยไู่ ด้ ทองเปลว
จึงต้องไปรบั หนา้ ท่ปี ระจำ� อยู่ทีโ่ ครงการส่งนำ�้ และบำ� รุงรักษาโคกกระจะ

“ตอนไปรายงานตวั หวั หนา้ โครงการไมอ่ ยู่ ไปดงู านโครงการขนาดเลก็
เหลือข้าราชการอยู่คนเดียว คือ พ่ีแมกซ์ แกก็ต้อนรับผมอย่างดิบดี
เลือกบา้ นพกั ได้ เป็นบา้ นสองชน้ั ผนงั เป็นแผ่นเซลโลกรตี เอาของไปเกบ็
พัักผ่อ่ นแล้ว้ เช้า้ รุ่�งขึ้�นก็ไ็ ปออฟฟิิศ พี่�แมกซ์ก์ ็บ็ อกผมว่า่ อยากเป็น็ อะไร
ก็็เลืือกเอา เพราะทั้�งโครงการ มีีกัันอยู่� 2 คน ที่�เป็็นข้้าราชการกัับ
ลูกู จ้า้ งประจำำ�อีกี 4-5 คน ผมก็เ็ ลือื กเลยว่า่ วันั นี้�เป็น็ วศ. อีกี วันั เป็น็ จน.
ก็็ได้้ เป็น็ หมด ยกเว้้นหััวหน้า้ โครงการ”

เมื่�อไม่่ค่่อยมีีงานให้้ทำำ�มากนััก ทองเปลวจึึงตััดสิินใจที่�จะเรีียน
เพิ่�มเติิมอีีก ครั้�งนี้�เขาสมััครสอบเข้้าเรีียนคณะวิิศวกรรมโยธา ภาคค่ำำ��
ที่่�วิิทยาลััยเทคโนโลยีีและอาชีีวศึึกษา วิิทยาเขตเทเวศร์์ โดยวิิธีีการ
ขอยืืมตััวมาอยู่�ฝ่่ายพััฒนาการใช้้น้ำำ��ชลประทาน กองจััดสรรน้ำำ�� ที่�กรม
เพื่�อจะได้้ใช้้เวลาหลัังเลิกิ งานนั่�งรถเมล์์ไปเรีียน

“จากสายธาร...สู่มหานที” 21

ชีวี ิิตการเรียี นการสอบในอีีก 3 ปีี ก็็เป็น็ “หน้้าที่�ผมต้้องส่่งน้ำำ�� จััดสรรน้ำำ�� แต่่เขื่�อนไม่่มีีน้ำำ��ให้้ส่่ง
เช่่นที่�เคยเป็็นมา นั่�นคืือการเรีียนเก่่งและจบ
ปริญิ ญาตรีพี ร้อ้ มกับั คำำ�ว่า่ “เกียี รตินิ ิยิ ม” ต่อ่ ท้า้ ย ผู้้�อำำ�นวยการสำำ�นักั ชลประทานเลยให้ไ้ ปทำำ�อย่า่ งอื่�น เปลี่�ยนไลน์์
วิศิ วกรรมศาสตรบััณฑิิต
ไปทำำ�งานด้้านก่่อสร้า้ งโครงการชลประทานขนาดเล็ก็ แล้ว้ ก็็
“มีีเทอมหนึ่�งผมได้้เกรด 4 ทุุกวิิชา
เขาเรีียกเอ ช้้วน ทำำ�ลายสถิติ ิเิ ลย” เรีียนต่่อปริิญญาโทนอกเวลาที่ �มหาวิิทยาลััยเกษตรศาสตร์์

หลัังจากมีีวุุฒิิเป็็นวิิศวกรโยธาพร้้อม กำำ�แพงแสน”
ใบประกอบวิิชาชีีพ ทองเปลวก็็ทำำ�งานอยู่� ใช้้เวลาเรีียนปริิญญาโทอีีก 2 ปีี แต่่ชีีวิิตการศึึกษา
ฝ่่ายพััฒนาการใช้้น้ำำ��ชลประทานมาตลอด
จนกระทั่�งถึึงปีี 2532 จึึงได้้ย้้ายออกไปเป็็น ของเขาไม่่ได้้จบเพีียงเท่่านั้�น หากแต่่เป็็นการเริ่�มต้้นของ
หัวั หน้า้ งานจัดั สรรน้ำำ��ที่่�โครงการส่ง่ น้ำำ��และบำำ�รุงุ เส้้นทางการเป็็นดอกเตอร์์หรืือดุุษฎีีบััณฑิิตที่ �ไม่่เหมืือน
รักั ษามูลู บน อำำ�เภอครบุรุ ีี จังั หวัดั นครราชสีมี า ใครและไม่่มีใี ครเหมือื น

ที่่�แห่่งนี้้�เอง...เป็็นที่่�ซึ่�่งให้้โอกาส “อาจารย์ท์ี่�ปรึกึ ษาเรื่�องการซ่อ่ มแซมเขื่�อนแนะนำำ�ว่า่ น่า่ จะ
สำำ�คััญในชีีวิติ อีกี หลายอย่่าง เรีียนต่่ออีีก ตอนสอบเข้้าเรีียนปริิญญาเอก มีีคนสอบติิด
ทั้�งหมด 7 คน สอบสัมั ภาษณ์ผ์ ่า่ น 5 คน แต่พ่ อถึงึ เวลารายงานตัวั
เมื่�อเกิิดเหตุุเขื่�อนมููลบนรั่�ว ในวัันที่�
23 ตุุลาคม 2533 นอกจากการได้้เรีียนรู้�
ป ร ะ ส บ ก า ร ณ์ ์ ค รั้ � ง ใ ห ญ่ ่ ใ น ก า ร แ ก้ ้ ไ ข ปั ั ญ ห า
วิิกฤติิครั้�งนี้�แล้้ว ทองเปลวยัังมีีโอกาสทั้�งใน
การทำำ�งานและการศึกึ ษาต่่อ

22 “จากสายธาร...สู่มหานที”

เหลือื ผมคนเดียี ว ผมก็น็ ึกึ ว่า่ เขาคงไม่ม่ ีกี ารเรียี นการสอนแล้ว้ เลยไม่ไ่ ป
รายงานตััว จนอาจารย์์โทรศััพท์์มาตามว่่า ไม่่มาเรีียนหรืือ? ผมก็็
ถามว่่า...เหลืือคนเดีียวยัังสอนเหรอ? อาจารย์์บอกว่่าสอน ผมก็็เลย
ทำำ�เรื่�องลาศึกึ ษาต่อ่ เพราะการเรียี นปริญิ ญาเอกต้อ้ งเรียี นแบบเต็ม็ เวลา
ไม่ง่ั้�นคงไม่ไ่ หวแน่”่

เวลาอีีก 3 ปีเี ต็ม็ พร้อ้ มกัับทุุนการศึึกษาส่ว่ นหนึ่�งจากศิษิ ย์เ์ ก่า่
วิศิ วกรรมโยธา ในที่่�สุดุ ทองเปลวก็จ็ บปริญิ ญาเอก วิศิ วกรรมชลประทาน
เป็น็ คนแรกของมหาวิทิ ยาลัยั และคนแรกของคณะวิศิ วกรรมชลประทาน
ที่�เป็็นคนไทย เรียี นในประเทศไทย

“เรีียนอยู่�คนเดีียว เพื่�อนร่่วมรุ่�นไม่่มีี อาจารย์์ก็็สอนผมคนเดีียว
ห้อ้ งก็็กว้้าง เย็น็ ก็เ็ ย็็น หลัับไม่ไ่ ด้้ ง่ว่ งไม่่ได้้ ลอกใครก็็ไม่่ได้้ การบ้า้ น
ทั้�งหมดต้อ้ งนั่�งคิดิ เอง ทำำ�เอง ทำำ�อยู่�คนเดียี ว เวลาสอบไม่ต่ ้อ้ งมานั่�งสอบ
เอาข้อ้ สอบไปทำำ�ที่่�บ้้านเลย”

หลัังจากนั้ �นชีีวิิตราชการของทองเปลวก็็ก้้าวหน้้ามาโดยลำำ�ดัับ
แต่เ่ มื่�อนึกึ ย้อ้ นกลับั ไป ทองเปลวบอกว่า่ การเป็น็ อธิบิ ดีกี รมชลประทาน
เป็็นสิ่�งที่�เขาไม่เ่ คยคาดหวังั มาก่อ่ น

“เพราะบรรจุกุ ็็เป็็นแค่่ ซีี 2 ปริญิ ญาก็ไ็ ม่่จบ จะมาเป็็นอธิิบดีีได้้
อย่่างไร? มันั ไกลเกินิ ”

แต่่คงไม่่ใช่่เพีียงเพราะชะตาลิิขิิตไว้้ หรืือเส้้นทางชีีวิิตที่�ทองเปลว
บอกว่่า...ทุุกอย่่างมัันลงล็็อกพอดีีกัับการเปลี่�ยนแปลงในชีีวิิต โดยที่�
ไม่ต่ ้อ้ งดิ้�นรนขวนขวายหรืือวิ่�งเต้น้

จากข้าราชการซี 2 สู่ “อธิบดีกรมชลประทาน” เส้นทางชีวติ ทเี่ หมือน

พระพรหมลขิ ติ ไวแ้ ลว้ ใหก้ ้าวเดินและก้าวหน้ามาอย่างสง่างาม

“จากสายธาร...สู่มหานที” 23

ความสำำ�เร็จ็ ของผลงาน จากฝีไี ม้ล้ ายมือื ที่�ผู้�ใหญ่ไ่ ด้เ้ ห็น็ มาตลอด
ต่า่ งหาก น่่าจะเป็น็ ข้อ้ สรุุปที่่�ชััดเจนกว่่า

“ในด้า้ นวิศิ วกรรมศาสตร์์ ความรู้�และประสบการณ์ท์ี่�ทองเปลว
มีอี ยู่� เรียี กได้ว้ ่่า เป็น็ วิิศวกรด้า้ นน้ำำ��อัันดับั ต้น้ ๆ ของประเทศไทย
มีีความสามารถในการแก้้ไขปััญหาและฝ่่าวิิกฤติิ ไม่่ว่่าจะน้ำำ��แล้้ง
น้ำำ��ท่ว่ ม มีผี ลงานเป็น็ ที่�ประจักั ษ์ช์ ัดั เจนมาตลอด” นี่่�คือื สิ่�งที่� สมศักั ดิ์์�

อุุดมศิิลป์์ หรือื ยอด ศรีีย่่าน เพื่�อนร่ว่ มรุ่�นสรุุป แม้้เพียี งไม่ก่ี่�

ประโยคแต่่ก็็ชััดเจนที่่�สุุด
สมศักั ดิ์์ซ�ึ่�งเคยทำำ�หน้า้ ที่�กลั่�นกรองงานให้ท้ องเปลว ขณะดำำ�รง

ตำำ�แหน่ง่ ผู้้�อำำ�นวยการสำำ�นักั บริหิ ารจัดั การน้ำำ��และอุทุ กวิทิ ยา เล่า่ ถึงึ
สไตล์์การทำำ�งานของทองเปลวอีีกว่่า “เป็็นคนอ่่านหนัังสืือได้้เร็็ว
และแตกฉาน จุุดใดที่่�มีีความผิิดปกติิ จะสามารถเห็็นได้้ทัันทีี
บางครั้�งผมทบทวนดูู 2-3 รอบ ยังั ไม่พ่ บจุดุ หรือื ประเด็น็ ที่่�ท่า่ นเห็น็
ความผิิดปกติินั้�น นี่่�คือื เรื่�องของความ “ถููกต้้อง” ในการทำำ�งาน”

และตำำ�แหน่ง่ ผู้้�อำำ�นวยการสำำ�นักั บริหิ ารจัดั การน้ำำ��และอุทุ กวิทิ ยา
นี่�เอง ที่่�ทำำ�ให้้ทองเปลวต้้องเผชิิญกัับความยากลำำ�บากและความ
เหน็็ดเหนื่�อยทั้�งกายใจที่่�สุุด แต่่การอุทุ ิิศตัวั ทำำ�งานหามรุ่�งหามค่ำำ��
วันั ละมากกว่า่ 20 ชั่�วโมง และการต้อ้ งแก้ป้ ัญั หาเฉพาะหน้า้ อย่า่ ง
ฉัับพลัันทัันทีี เมื่�อครั้�งเกิดิ มหาอุุทกภััยในปีี 2554 ก็็ได้เ้ คี่�ยวกรำำ�
ให้้ทองเปลว เป็็น...ทองแท้้ไม่่กลััวไฟลน คนจริิงไม่่กลััว

อุุปสรรค

24 “จากสายธาร...สู่มหานที”

“ตอนปีี 2553 เกิดิ น้ำำ��ท่ว่ มที่�โคราช ไปถึงึ อุบุ ลราชธานีี ปีี 2554
น้ำำ��ท่่วมกรุุงเทพฯ แล้้วก็็ท่่วมที่�สงขลา หาดใหญ่่ นครศรีีธรรมราช
ผมก็ไ็ ปทั่�ว ทุกุ ครั้�งที่�เกิดิ วิกิ ฤติิ นายก็ใ็ ห้โ้ อกาสผมทำำ�งาน ได้ใ้ ช้ค้ วามรู้�
ความสามารถมาช่่วยกรมชลประทาน ช่่วยประเทศ เช่่น ให้้เวลา
5 วันั 7 วััน ทำำ�ให้จ้ บ ผมกับั ทีมี งานก็ท็ ำำ�สุุดกำำ�ลังั เต็ม็ ความสามารถ
งานก็็จบได้้ ผมว่่าตรงนี้�เป็็นสิ่�งประจัักษ์์ชััดว่่า ผมมีีความสามารถ
แก้้ไขปััญหาในเชิิงวิิกฤติิได้้ และผมก็็ค่่อนข้้างที่�จะใจจดใจจ่่อกัับ
เหตุกุ ารณ์ท์ี่�เกิิดขึ้�น ผมหลัับไม่่ลง นอนไม่ล่ ง ถ้้ามีีเหตุกุ ารณ์์อย่่างนั้�น
มัันไม่่ใช่่เพื่�อตััวเอง เพราะเหตุุการณ์์นั้�น ถ้้าเกิิดแก้้ไม่่ได้้ ทำำ�ไม่่ได้้
ชาวบ้้านเขาเดืือดร้้อน เขาจะอยู่่�กัันยัังไง เราอยู่่�ดึึกดื่�น เป็็นเรื่�อง
พอทนได้้ กรมอีีกล่่ะ จะเสีียหายขนาดไหน แล้้วผู้้�บัังคัับบััญชาเรา
ที่่�รัับปากผู้้�บัังคัับบััญชาตามลำำ�ดัับชั้�นเหนืือขึ้�นไปอีีกล่่ะ เพราะฉะนั้�น
อะไรที่่�ทำำ�ได้้ เราต้อ้ งทำำ�ให้เ้ ต็ม็ ที่�”

ถึึงอย่่างนั้�นก็็ตาม ทองเปลวก็็ยอมรัับว่่าช่่วงที่�หนัักที่่�สุุดแล้้ว
ในชีีวิิตนี้� ก็็คืือ มหาอุุทกภัยั ปีี 2554

“อุทุ กภัยั ลุ่�มน้ำำ��เจ้า้ พระยาหนักั สุดุ ในชีวี ิติ แล้ว้ ต้อ้ งใช้ท้ั้�งกายทั้�งใจ
ทั้�งสมอง ปัญั ญา ครบทุุกมิิติิ ร่า่ งกายไม่ไ่ ด้พ้ ัักผ่่อน สมองต้้องคิิด
ตลอดเวลา ใจก็ห็ ่ว่ งครอบครัวั ต้อ้ งอพยพไปอยู่�ราชบุรุ ีี ผมต้อ้ งทิ้�งบ้า้ น
เลยนะ ภรรยา ลูกู แม่ย่ ายต้อ้ งไปอยู่�ราชบุรุ ีี ทิ้�งหมาไว้เ้ ฝ้า้ บ้า้ น แล้ว้ ให้้
คนมาเฝ้า้ ไว้้คนหนึ่�ง ทิ้�งบ้้านเลย ตัวั เองก็็เร่ร่ ่อ่ น นอนที่�นั่�น นอนที่�นี่�
นี่่�คืือใจ ก็็ต้้องเข้้มแข็็ง อดทน แต่่ครอบครััวก็็ดีี ถึึงเขาจะห่่วง
แต่่ก็็รู้้�ว่่าผมทำำ�งาน ผมไม่่ได้้ไปไหน นี่�เป็็นสิ่�งที่�ผมว่่าหนัักสุุดแล้้ว
ไม่ม่ ีอี ะไรหนักั เท่่านี้�แล้้ว”

“จากสายธาร...สู่มหานที” 25

ความเหนื่�อยทั้�งกายและใจในการต่่อสู้้�กัับอุุปสรรคมากมาย มาจากทุุกสิ่�งที่�เขา
ต้อ้ งเผชิิญรอบตััว ทุกุ เวลานาทีี “ก็ต็ ้อ้ งต่อ่ สู้�มากทุกุ เรื่�อง กลางวันั ขึ้�นเฮลิิคอปเตอร์์
ตรวจสอบพื้�นที่� ทำำ�งานในหน้า้ ที่� เย็น็ มาก็ต็ ้อ้ งชี้�แจงกับั สื่�อ ต้อ้ งให้ข้ ่า่ วประชาสัมั พันั ธ์ด์ ้ว้ ย
แถลงข่่าวด้้วย เวลาไปออกสื่�อก็็ต้้องเตรีียมข้้อมููลเองว่่าจะพููดอย่่างไร เพราะเป็็น
รายการสด ไม่ใ่ ช่ก่ ารบันั ทึกึ เทป มันั สุดุ ไหมล่ะ่ ครับั ผมจะไปเรียี นรู้�จากใครได้้ ไม่เ่ คยมีใี คร
สอนผมเลย ผมก็็ต้อ้ งดููเอาเองจากข่่าว ต้อ้ งนั่�งอย่่างนั้�น ต้อ้ งทำำ�อย่า่ งนี้� ทุกุ รายการ
ทุกุ ช่อ่ ง ก็ต็ ้อ้ งไป เพราะผู้้�บังั คับั บัญั ชามอบหมายด้ว้ ยความไว้ว้ างใจ จังั หวะนั้�นหนักั สุดุ
ก็็คืือ ไปออกกัับสรยุุทธ ดีีไม่่ดีีอาจถููกฆ่่าตายคาจอ แต่่ผมก็็ไปออกมาแล้้ว โอ้้โฮ!
เครีียดนะ”

ช่ว่ งชีวี ิติ การทำำ�งานช่ว่ งนั้�น หมายถึงึ ทองเปลวต้อ้ งทำำ�งานมากกว่า่ วันั ละ 20 ชั่�วโมง
ทุุกวัันนานหลายเดืือน อาศััยงีีบได้้บ้้างเวลาเดิินทาง บางวัันข้้าวปลาอาหารก็็ต้้อง
รับั ประทานทั้�งๆ บูดู เสียี แล้ว้ “เวลาหิวิ ก็ค็ ว้า้ มากินิ หมด ข้า้ วบูดู ข้า้ วเสียี ก็เ็ ขี่�ยๆ กินิ ไป
พอให้้มีแี รงประทังั กายได้้”

26 “จากสายธาร...สู่มหานที”

รวมทั้ �งการต้้องเผชิิญกัับการต่่อต้้านจากชาวบ้้านที่่�กำำ�ลััง
เดือื ดร้้อนในหลายพื้�นที่� “แม่ค่ ้า้ เอาผลไม้้ เอาแตงกวา ปาใส่่รถ
ชลประทาน เขาว่า่ ถ้้าชลประทานมา น้ำำ��มันั จะมา เขาก็็ปาใส่่รถ
ก็็ต้้องหลบขึ้�นรถ บางพื้�นที่่�ก็็เข้้าไม่่ได้้ ต้้องใช้้รถยีีเอ็็มซีีทหาร
เข้้าไป ต้อ้ งไปปักั เครื่�องมือื วััดน้ำำ��ก็ต็ ้อ้ งไป”

กลยุุทธ์์ที่ �ทองเปลวใช้้ในยามที่่�ต้้องพบกัับความรู้้�สึึกที่่�กำำ�ลััง
คุกุ รุ่�นรุุนแรงของผู้�ประสบภััย คืือ การสัมั ผััส

“ผมชอบสัมั ผัสั ผมจะเดินิ เข้า้ ไปแตะ จากโกรธจะเย็น็ เรียี กว่า่
ความรู้้�สึกึ สัมั ผัสั จะสื่�อสารถึงึ ความจริงิ ใจที่่�มีอี อกไปให้้ ความรู้้�สึกึ
เวลาแตะ จะรู้้�สึกึ อบอุ่�น จากที่่�กำำ�ลังั รู้้�สึกึ โกรธ ผมบอกว่า่ ใจเย็น็ ๆ นะ
มันั ก็จ็ ะลดๆๆๆ ลง ก็เ็ ป็น็ วิธิ ีหี นึ่�งที่�จะทำำ�ให้ใ้ จเราไม่ไ่ ด้ไ้ ปกับั เขามาก
เพีียงแต่่เราต้้องควบคุุมสถานการณ์์ให้้ได้้ ว่่าจะทำำ�ยัังไงให้้เขา
เบาลง อ่่อนลง เย็็นลง ใช้ก้ ารสััมผััส การพูดู ใช้้เวลาสัักนิิด”

เคลด็ ไมล่ บั ฉบบั “ทองเปลว” คอื
ใช้การสัมผัส เพื่ อสื่อสารถึงความ
จริงใจที่มีให้ ช่วยให้อารมณ์และ
บรรยากาศร้อนๆ รอบตัวพลันเย็น
ลงได้ ควบคมุ สถานการณแ์ ละท�ำงาน
ส�ำเรจ็ ได้อย่างนา่ ประหลาดใจ

“จากสายธาร...สู่มหานที” 27

แ ม้ ้ จ ะ ทำำ� ง า น ห นัั ก ห รืื อ เ ห น็็ ด เ ห นื่ � อ ย เ พีี ย ง ใ ด ศุุภณััฐ ปริิยชาติิ เพื่ �อนอีีกคนก็็ยืืนยัันว่่า
ขอเพีียงให้้ผ่่านพ้้นวิิกฤติิตามคำำ�มั่่�นสััญญาที่ �ให้้ไว้้ “ท่่านปลััดเป็็นผู้้�มีีเมตตา ไม่่ใช่่เฉพาะตััวบุุคคลผู้�นั้�น แต่่
ก็พ็ อใจแล้ว้ ทองเปลวบอกว่า่ “หลังั จากนั้�นก็เ็ ป็น็ เรื่�อง เผื่�อแผ่ไ่ ปถึงึ บุคุ คลในครอบครัวั ด้ว้ ย ลูกู หลานใครไม่ม่ ีงี าน
ของผู้้�บังั คับั บัญั ชาที่�จะพิจิ ารณา ผมไม่ส่ นใจ ไม่เ่ คยขอว่า่ ท่า่ นก็ใ็ ห้ค้ ำำ�แนะนำำ�จนลูกู หลานได้ง้ านทำำ� หรือื การเจ็บ็ ป่ว่ ย
ถ้้าทำำ�นั่่�นทำำ�นี่่�แล้้ว จะขอเป็็นนั่�นเป็็นนี่� ไม่่เคย ไม่่มีี มีีใครไม่่สบายมาขอให้้ท่่านช่่วย ติิดต่่อโรงพยาบาลก็็ได้้
สำำ�หรัับผม” เข้้ารัักษาจนหายดีีหลายราย ตลอดจนเรื่�องอื่�นๆ ด้้วย
ช่่วยได้้ก็ช็ ่่วยทัันทีี”
แต่่แล้้วผลของงาน ก็็ทำำ�ให้้เกิิดทุุกสิ่่�ง
แต่่ในเรื่�องของการทำำ�งานแล้้ว หลายคนมัักบอกว่่า
ทุกุ อย่า่ งที่่�ตามมา “ท่า่ นดุุ”

เมื่ �อขึ้ �นดำำ�รงตำำ�แหน่่งผู้ �บริิหารสููงสุุดของกรม △ ทองเปลว กองจนั ทร์ △ ศุภณัฐ ปริยชาติ
ชลประทานในปีี 2560 ทองเปลวเริ่�มจากสิ่�งที่�เขา
เรีียกว่า่ “ใจ”

“ผมเป็น็ คนที่�ใช้ห้ ลักั มนุษุ ย์น์ ิยิ ม คือื ใส่ใ่ จในความ
เป็น็ อยู่� ใส่่ใจในสิ่�งที่�เขาเป็น็ เอาใจใส่่เขา โต๊๊ะทำำ�งาน
เป็น็ ยังั ไง? มีเี ครื่�องพิมิ พ์ด์ ีดี ไหม? ต้อ้ งหามาให้้ ไปทำำ�งาน
ไปยังั ไง? นั่�งแท็ก็ ซี่�ไปเหรอ? ไม่ต่ ้อ้ ง ขอรถไปสิิ เดี๋๋ย� วหาให้้
บ้า้ นพักั เป็็นยังั ไง? น้ำำ��ไหลไฟดับั ไหม? ส้้วมเต็ม็ ไหม?
เขาเรียี กว่า่ มนุษุ ย์น์ ิยิ ม ความเป็น็ มนุษุ ย์ต์ ้อ้ งการความ
สบายอยู่� 4-5 อย่า่ ง คืือ อยู่�สบาย กินิ สบาย สุุขภาพ
ร่า่ งกายสบาย ถ้้าเราใส่่ใจกับั เรื่�องพวกนี้� จะเป็็นสิ่�งที่�
มีพี ลังั มันั ก็จ็ ะตอบกลับั มาหาเรา ถึงึ แม้จ้ ะไม่ไ่ ด้ก้ ับั ตัวั เรา
มันั ก็ไ็ ด้ก้ ับั ครอบครัวั ได้ก้ ับั สังั คม เขาไปทำำ�ดีกี ับั สังั คม
เป็็นหลัักคิดิ ที่�ผมเรีียกว่่าหลัักมนุษุ ย์น์ ิิยมนี่�แหละ”

28 “จากสายธาร...สู่มหานที”

“ถามว่่าดุุไหม? ถ้้าผมใส่่หน้้ากากเห็็นแต่่ตา เขาก็็ สไตล์ก์ ารทำำ�งานที่�หลายคนพูดู ถึงึ คือื สมองและ
บอกว่่าผมดุุ แต่่ถ้้าเปิิดหน้้ากาก เขาบอกว่่าผมใจดีี ความจำำ�ที่่�เป็น็ เลิศิ การปฏิบิ ัตั ิทิ ี่่�ฉับั ไว อย่า่ งที่�สมศักั ดิ์์�
ผมก็ย็ ังั งงๆ อยู่� มัันอาจมีสี องส่ว่ นในหน้้าผม” บอกว่า่ “ทุกุ ครั้�งที่�เข้า้ ร่ว่ มประชุมุ ท่า่ นจะจดประเด็น็
สิ่�งที่่�ต้อ้ งปฏิบิ ัตั ิจิ ากมติทิี่�ประชุมุ อย่า่ งชัดั เจน พร้อ้ มทั้�ง
แต่่ในความเป็็นจริิงแล้ว้ ก็ค็ ือื การเป็็นคนจริงิ จังั และ สั่�งการให้ผู้้�ใต้บ้ ังั คับั บัญั ชาได้ป้ ฏิบิ ัตั ิใิ นทันั ทีี การจัดั ตั้�ง
จริงิ ใจกัับงาน ศูนู ย์ป์ ฏิบิ ัตั ิกิ ารน้ำำ��อัจั ฉริยิ ะ ที่�สามารถรวมศูนู ย์ข์ ้อ้ มูลู
และสั่�งการแบบฉับั พลันั ก็พ็ ิสิ ูจู น์ใ์ ห้เ้ ห็น็ ถึงึ การทำำ�งาน
“ไม่ใ่ ช่ว่ ่า่ จะต้อ้ งไปจู้�จี้�จุกจิกิ คนทำำ�งาน ไม่ใ่ ช่ค่ นจ้ำำ��จี้้�จ้ำำ��ไช ที่่�ต้้อง “รวดเร็็ว-ฉับั ไว”
พููดแล้้วก็ค็ ำำ�ไหนคำำ�นั้้�น คำำ�เดียี ว ไม่่ไปตามทุกุ วี่่�ทุุกวันั ให้้
เขารำำ�คาญ เหมือื นกับั เป็น็ กฎเหล็ก็ ในการทำำ�งาน ผลลัพั ธ์์ “เมื่�อเป็น็ อธิบิ ดีี นั่�นคือื เวลาแห่ง่ การเปลี่�ยนแปลง
ผลสัมั ฤทธิ์ค� ือื สิ่�งสำำ�คัญั ผมใช้บ้ ารมีมี ากกว่า่ อำำ�นาจ ผมใช้้ ของกรมชลประทานในทุุกมิิติิ สิ่�งแรกที่�ผมเห็็นคืือ
หลักั การมากกว่า่ ดุลุ ยพินิ ิจิ เอาอย่า่ งนี้้�ก็แ็ ล้ว้ กันั เลยทำำ�ให้้ ท่า่ นระดมขุุนพล กููรูู ของกรมชลประทาน รวมทั้�ง
เกรงใจมากกว่า่ เกรงในหน้้าที่� เกรงในความรับั ผิิดชอบ ผู้�บริหิ ารกรม ที่�เกษียี ณอายุรุ าชการไปแล้ว้ มาร่ว่ มคิดิ
ของผม ไม่ต่ ้้องไปดุดุ ่า่ โวยวาย ใช้้หลัักแบบนี้�จะเกิดิ ความ หากลยุทุ ธ์์ เพื่�อผลักั ดันั นโยบายต่า่ งๆ ไปสู่�การปฏิบิ ัตั ิิ
เกรงใจมากกว่่าทำำ�ให้ก้ ลัวั หรืือดุุ” มีีแนวทางที่่�ชััดเจน ทั้�งวิิธีีการปฏิิบััติิและเป้้าหมาย
ที่่�ต้อ้ งการ เกษตรกรที่�เดือื ดร้อ้ นได้้รับั การช่ว่ ยเหลือื
อย่า่ งถูกู ที่� ถูกู เวลา ไม่ม่ ีซี ้ำำ��ซ้อ้ น เป็น็ การทำำ�งานอย่า่ ง
ตรงเป้้าหมาย”

ขณะที่� ศุภุ ณัฐั ปริยิ ชาติิ เล่า่ ถึงึ ลีลี าของอธิบิ ดีี

ที่�ชื่�อทองเปลวว่่า “เวลาเจอใคร ท่่านปลััดก็็พููดคุุย
ซักั ถามเพื่�อนๆ หรืือคนอื่�นๆ อาจฟังั ดูตู ลก คนอื่�น
ที่�ไม่ถ่ ูกู ซักั ถามก็ห็ ัวั เราะเฮฮากันั ทั่�ว ถ้า้ วิเิ คราะห์แ์ บบ
ผิิวเผิินก็็ดููขำำ�ขััน สนุุกๆ ไม่่มีีอะไร แต่่ถ้้าวิิเคราะห์์

“จากสายธาร...สู่มหานที” 29

หรือื มองลึกึ เข้า้ ไป แสดงว่า่ มีมี ูลู ให้ค้ นนั้�นนำำ�ไป
เตรีียมตััว นำำ�ไปปรัับตััวแบบแยบยล สำำ�หรัับ
คนที่่�ฟังั เข้า้ ใจก็จ็ ะได้ป้ ระโยชน์์ คนไม่เ่ ข้า้ ใจก็ข็ ำำ�
กันั ต่อ่ ไป ไม่รู่้�หรอกว่า่ เขาชิ่�งว่า่ แต่ท่ ่า่ นพูดู ตรงๆ
ไม่ไ่ ด้้ มีเี คือื งแน่ๆ่ ”

“คำำ�พููดท่่านปลััดฯ ทุุกขณะ ไม่่ว่่าพููด
ตอนไหน เช่่น ตอนทานข้้าว ตอนดื่�มในวง
สังั สรรค์์ จะดื่�มน้อ้ ยดื่�มมาก รับั รองสติไิ ม่เ่ คย
หลุดุ และมีชีั้�นเชิงิ ไม่เ่ ชื่�อลองไปขอตำำ�แหน่ง่ ตอน
ดื่�มเมาหนักั ๆ ดูสู ิิ ถ้า้ ท่า่ นหนักั ใจมากๆ ก็ห็ ลับั เลย
ไม่ต่ อบ พอตื่�นมาจะมาขอกันั อีกี ก็ไ็ ม่ก่ ล้า้ พูดู
ท่า่ นถามเรื่�องงานซะอีกี ก็ต็ อบไม่ไ่ ด้้ จบกันั ไปอีกี
สิ่�งสำำ�คัญั ที่่�ท่า่ นจะให้ท้ ่อ่ งและนำำ�ไปทำำ�งาน คือื
ทำำ�งานสุดุ กำำ�ลังั ตั้�งมั่�นสุจุ ริติ ใช้ช้ ีวี ิติ พอเพียี ง
กตััญญููรู้้�คุุณ ไม่่ต้้องมาขอตำำ�แหน่่ง กลัับไป
ทำำ�อย่า่ งที่่�ท่า่ นบอก ก็ป็ ระสบความสำำ�เร็จ็ ทุกุ คน
ไม่ช่ ้า้ ก็เ็ ร็ว็ แน่น่ อน”

สอดคล้อ้ งกับั การบริหิ ารบุคุ คลที่�ทองเปลว
ใช้เ้ ทคนิคิ การสัมั ผัสั เช่น่ เดียี วกันั “คนที่�เข้า้ มา
ไม่่ว่่าจะเป็็นประชาชนหรืือผู้ �ใต้้บัังคัับบััญชา
ที่�เข้า้ มาขอนั่�นนี่� เราจะรู้้�ว่าให้ไ้ ด้เ้ ท่า่ ไหร่่ อะไร
ไม่ไ่ ด้้ แต่ก่ ารที่�จะบอกว่า่ อันั นี้�ได้้ อันั นี้�ไม่ไ่ ด้้

30 “จากสายธาร...สู่มหานที”

มันั พูดู ไม่ไ่ ด้้ การสื่�อด้ว้ ยการสัมั ผัสั ก็ด็ ีี ด้ว้ ยสายตาก็ต็ าม ใช้ค้ ำำ�พูดู △ ธีระพล ตง๊ั สมบุญ
กลางๆ มันั ก็ท็ ำำ�ให้ส้ิ่�งที่�เขาหวังั สูงู เขาก็็ เออ เขาจะคิดิ ได้บ้ ้า้ งก็ส็ ุดุ แท้้ “จากสายธาร...สู่มหานที” 31
แต่น่ ายจะพิจิ ารณาไปให้้ จากที่่�ว่า ต้อ้ งได้ๆ้ ผมมีตีั๋๋ว� มีอี ะไรแบบนี้�
ทำำ�ไง ก็ผ็ ่า่ นมาจนถึงึ ขนาดนี้�ได้้ ผมก็ผ็ ่า่ นพ้น้ มาเยอะ โดยไม่ม่ ีกี าร
ทะเลาะเบาะแว้ง้ ไม่ม่ ีแี ตกแยก”

แต่ส่ิ่�งที่�ทองเปลวจะใช้พ้ ิสิ ูจู น์ค์ ุณุ ภาพของคน รวมทั้�งตัวั เอง
ด้้วยก็็คืือ ความมีีหลััก ความมีีสััจจะ ความมีีหลัักการวิิชาการ
หรือื คิดิ เองเออเอง “คนคนนี้้�พูดู ไปแล้ว้ คิดิ ไปแล้ว้ ทำำ�ได้ท้ ำำ�เป็น็ ไหม
ทำำ�ให้ด้ ูบู ้า้ งไหม ถ้า้ เขาทำำ�ได้ก้ ็โ็ อเค และความรับั ผิดิ ชอบในสิ่�งที่�สั่�งไป
ทำำ�ไปแล้ว้ เกิดิ อะไรขึ้�น ถ้า้ ทำำ�แล้ว้ เกิดิ ปัญั หา เขาปกปักั คุ้�มครอง
สิ่�งที่�เขาสั่�งเขาพูดู ไหม หรือื เขารับั แต่ช่ อบ แต่ผ่ ิดิ ไม่ร่ ับั หรือื เปล่า่
สุดุ ท้า้ ยคือื ความเป็น็ ครอบครัวั เขาเป็น็ คนแบบไหน รักั ครอบครัวั
หรือื ไม่่ ถ้า้ มีี 3-4 อย่า่ งนี้้�ก็โ็ อเค ถือื ว่า่ เป็น็ คนที่�คบได้”้

สำำ�หรับั ธีรี ะพล ตั๊๊ง� สมบุญุ กลับั สรุปุ ความเป็น็ ดร.ทองเปลว
ได้อ้ ย่่างน่า่ สนใจว่า่ ...

“ปฏิิเสธไม่ไ่ ด้เ้ ลยว่า่ เพื่�อนคนนี้�เป็น็ ยอดคน บริิบูรู ณ์ไ์ ปด้้วย
ความรู้�ความสามารถ กระตือื รือื ร้น้ มุ่�งมั่�น ทุ่�มเท มีนี ้ำำ��ใจ สนับั สนุนุ
เพื่�อนให้้เติิบโตในหน้้าที่�การงาน สร้้างชื่�อเสีียงให้้กัับวงศ์์ตระกููล
และหน่่วยงานจนเป็็นที่�ยอมรัับในระดัับประเทศ ทำำ�อะไรก็็ต้้อง
ให้ส้ ุดุ ๆ เรีียนก็ต็ ้้องจบดอกเตอร์์ อบรมก็ต็ ้้องครบหลัักสููตรใหญ่่
รัับราชการก็ต็ ้้องไปให้้สุุดที่่�ตำำ�แหน่่งปลัดั กระทรวง”

เมื่�อถึงึ วันั ที่� 1 ตุลุ าคม 2565 จากปลัดั กระทรวง
เกษตรและสหกรณ์์ ตำำ�แหน่่งสููงสุุดของข้้าราชการ
ประจำำ�แล้ว้ ทองเปลว จะเป็น็ อะไรต่อ่ คำำ�ตอบ คือื ตั้�งใจ
จะไปเป็น็ ผู้�ประกอบการเกษตร

“ผมเตรีียมตััวเกษีียณมา 5 ปีีแล้้ว ไม่่ใช่่เพิ่�ง
เตรียี มตััว ผมจะกลัับไปพััฒนาบ้า้ นเกิิด ไม่ว่ ่่าจะเป็็น
ที่�ทางที่่�คุณุ พ่อ่ คุณุ แม่ม่ อบเป็น็ มรดกไว้้ เป็น็ ที่�ไร่่ ที่�สวน
ที่�นา ผมจะกลัับไปใช้้ชีีวิิตเป็็นผู้�ประกอบการเกษตร
หมายความว่า่ ผมจะใช้้วิธิ ีบี ริหิ ารจัดั การสิ่�งที่�เรารู้�มา
กลับั ไปบ้า้ น เตรียี มตัวั แล้ว้ จะทำำ�นั่่�นทำำ�นี่่� จะใช้ใ้ นสิ่�งที่�
ตัวั เองได้ร้ ับั รู้�มา ไปพัฒั นาบ้า้ นเกิดิ เมือื งนอนของตัวั เอง
จะทำำ�ยัังไงในพื้�นที่�ของตััวเอง ใครอยากรู้�อยากเห็็น
เป็น็ เครืือข่่ายก็ย็ ินิ ดีี”

คำำ�พููดนี้ �สะท้้อนถึึงอุุปนิิสััยที่ �ทองเปลวบอกว่่า
ตัวั เองชอบเป็น็ ครูู ชอบสอน ที่�ไม่ต่ ่า่ งไปจากตอนเป็น็
นักั เรีียนช่า่ งชลประทานเลย

32 “จากสายธาร...สู่มหานที”

“ในที่่�ดินิ มรดกที่่�มีอี ยู่�ประมาณ 100 ไร่่ ก็จ็ ะแบ่ง่ เป็น็ เหมืือนเดิมิ นำำ�ความรััก ความเห็น็ อกเห็น็ ใจ สามััคคีี
สวนป่่าเศรษฐกิจิ 40 ไร่่ ทำำ�นาข้้าว 60 ไร่่ แล้้วก็ข็ ุดุ สระ ปรองดอง ความสนุุกสนานเฮฮา ดั่�งเมื่�ออดีีตวัันวาน
ให้้คนมาเยี่�ยมมาชมได้้ ไปทำำ�เป็็นตััวอย่่างให้้เกษตรกรดูู กลับั คืนื มา รวมทั้�งชื่�อฉายาของเหล่า่ นรช.35 ให้้
ให้้ได้้รู้�เทคโนโลยีี องค์์ความรู้้�วิิชาการด้้านการเกษตร กลัับมาเรีียกขานกัันได้้อย่่างสนิิทปากสนิิทใจ และ
ที่่�ทันั สมัยั ” กูกู ็จ็ ะคอยดูวู ่า่ ใครจะกล้า้ เรียี กเพื่�อนคนนี้้�ว่า่ “ไอ้ก้ ร๊ว๊ ก”
เป็น็ คนแรก กล้้ากัันหรืือเปล่า่ ?” +++
แต่่สำำ�หรัับเพื่ �อนสนิิทอย่่าง ธีีระพล ตั๊๊�งสมบุุญ
กลับั บอกว่า่ สำำ�หรับั เขาแล้ว้ ทองเปลวจะเป็น็ “กร๊ว๊ ก ‘35” ชื่�อ ทองเปลว กองจัันทร์์
หรือื “ไอ้ก้ ร๊๊วก” ของเพื่�อนๆ ที่�เคยใช้้เรียี กขานกัันในวััน ฉายา กร๊ว๊ ก รหัสั 1572
เก่า่ ก่่อน ที่�อยู่� 9/196 หมู่่�บ้้านคาซ่่าเพรสโต
ถ.ราชพฤกษ์์ ต.อ้อ้ มเกร็็ด
“10 กว่่าปีีแล้้ว ที่�ไม่่เคยได้้ยิินชื่�อนี้้�อีีกเลยจากปาก อ.ปากเกร็ด็ จ.นนทบุุรีี 11120
ของเพื่�อนๆ หรือื แม้ก้ ระทั่�งคนใกล้ช้ ิดิ รอบข้า้ ง จะได้ย้ ินิ แต่่ โทร. 08-1421-2157
สรรพนามต่่างๆ นานา ว่า่ อาจารย์์ ดอกเตอร์์ ผส.บอ.
รธบ. อธิิบดีี นาย ท่่าน และท้้ายสุุดมาจบที่่�คำำ�ว่่า
“ท่่านปลััด” แทนคำำ�ว่า่ “มััน มึึง กูู” อัันนี้�พอเข้้าใจได้้
เพราะเมื่�อถึึงจุุดที่่�มีี “เพื่�อนเป็็นนาย” จำำ�เป็็นอย่่างยิ่�ง
ที่�จะต้้องให้้เกีียรติิเพื่�อน ไม่่ว่่าจะต่่อหน้้าหรืือลัับหลััง
ซึ่�งถือื ว่า่ เป็น็ วัฒั นธรรมอันั ดีหี รือื จุดุ แข็ง็ ของเหล่า่ ชลกร”

อย่่างไรก็็ตาม งานเลี้�ยงย่่อมมีีวัันเลิิกรา ทุุกคน
ต่่างหมดภาระหน้้าที่�ที่�เคยทำำ�มา กลัับสู่�บทบาทของ
สามัญั ชนใช้ช้ ีวี ิติ เยี่�ยงปุถุ ุชุ นธรรมดา ไม่ม่ ีหี ัวั โขน ไม่ม่ ีนี าย
ไม่่มีลี ููกน้้อง ข้้าทาสบริวิ าร คงเหลืือไว้แ้ ต่่คำำ�ว่า่ “เพื่�อน”
เพื่�อนกันั ตลอดไป

ธีีระพลจึึงทิ้�งท้้ายอย่่างท้้าทายเพื่�อนๆ ว่่า “คงถึึง
เวลาแล้ว้ ที่่�กูอู ยากเห็น็ หลายสิ่�งหลายอย่า่ งหวนกลับั คืนื มา

“จากสายธาร...สู่มหานที” 33

ชวี ติ 40 ปี ในบ้าน

“กรมชลประทาน”

ผมขอฝาก ค�ำอ�ำลาชีวิตราชการ ในกรมชลประทาน 40 ปี เป็นบทกลอนครับ
เพ่ือนๆ นรช.35

จะเอย่ ค�ำ จำ� จาก ก็ยากนกั เพราะความรัก ผกู พัน นั้นแน่นหนา

ใจมอิ ยาก แต่จ�ำจาก ด้วยเวลา เอ่ยค�ำลา จิตอาลยั ใจอาวรณ์ 

ใต้ชายคา กรมชลประทาน จึงพันผูก   ความรักปลูก แน่นหนกั สดุ จักถอน

มใิ ช่ญาติ ก็เหมอื นญาติ ร่วมอุทร ยามจากจร จึงมิจาก ไปจากใจ 

เพราะเราอยู่ บา้ นนี้ มีความรกั   เป็นที่พัก โอบเก้อื เอือ้ อาศยั

ให้ชีวิต มีคา่ ก้าวหน้าไกล ถึงหลกั ชยั แหง่ อาชีพ ตามครรลอง 

ณ วนั น้ี ต้องอำ� ลา พ้นหน้าที่ ณ วนั น้ี พ้นภาระ สิน้ ทัง้ ผอง

บนบา่ หนกั พักกาย งานกา่ ยกอง    เหลา่ นอ้ งนอ้ ง คงสบื ตอ่ อดุ มการณ ์

เป็นภาระ หน้าที่ คนร่นุ หลงั   มหิ ยดุ ยั้ง พันธกจิ ต้องสบื สาน

คอื เพาะบม่ คนดี มีการงาน   กระทำ� การ ประโยชนแ์ ท้ แก่ปวงชน

34 “จากสายธาร...สู่มหานที”

ขอบคุณ

เพ่ือน นรช. 35
ทกุ คน

จอ้ น 35.

ชลญั ดา (รัน), ณัฐหทยั (เหมยี ว), ชอื่ ภานรนิ ทร์ ภาณุพินทุ
กวีวิศณ์ (รวิ ), ภานรินทร์ ภาณพุ ินทุ (จอ้ น) ฉายา จอ้ น รหัส 1552
ท่ีอยู่ 234/536 หมู่ 3
ต.ตลาด อ.เมือง
จ.นครราชสมี า
โทร. 09-3517-3955

“จากสายธาร...สู่มหานที” 35

เมอื่ ไดก้ า้ วเขา้ สู่

ดงตาล

หลังจากก้าวออกจากโรงเรียนโยธินบูรณะก็มุ่งหน้าสู่
โรงเรียนชลประทาน ครั้งแรกของการได้ออกมาใช้ชีวิต
เดก็ หอ กนิ นอนดว้ ยกนั ตา่ งคนตา่ งทม่ี าแตพ่ วกเรากเ็ ขา้ กนั
ไดด้ ี ไดเ้ จอเพอ่ื นหลากหลายมาจากทกุ ภาคเรยี นทกุ จงั หวดั
ในประเทศไทย พวกเรามารวมตวั กนั เปน็ นรช.35

ผมรับราชการครัง้ แรกวนั ที่ 15 พฤศจิกายน 2525
ณ โครงการเจา้ เจด็ บางยีห่ น บรรจุครั้งแรกในต�ำแหนง่
นายชา่ งชลประทาน 2 ทำ� หน้าทใ่ี นฝ่ายวิศวกรรมและได้
ควบคุมงานสนามอยโู่ ครงการเจ้าเจ็ดบางยหี่ นมา 13 ปี
กไ็ ดเ้ ลอ่ื นเปน็ หวั หนา้ ฝา่ ยสง่ นำ�้ บำ� รงุ รกั ษาท่ี 2 ปี 2538-
2539 ก็ได้ย้ายมาเป็นหัวหน้าฝ่ายจัดสรรน�้ำและบ�ำรุง
รักษาบรมธาตุ ปี 2546 ก็ได้ย้ายมาเป็นหัวหน้าฝ่าย
วศิ วกรรมโครงการพลเทพ และโครงการชลประทานชยั นาท

36 “จากสายธาร...สู่มหานที”

ปี 2551 กไ็ ดร้ บั แตง่ ตง้ั ใหไ้ ปเปน็ ผอู้ ำ� นวยการโครงการ
สง่ นำ�้ และบำ� รงุ รกั ษาดอนเจดยี ์ อยโู่ ครงการดอนเจดยี ์
จนปี 2553 ได้ย้ายมาเป็นผู้อ�ำนวยการโครงการ
ส่งนำ้� และบ�ำรงุ รกั ษาโพธิพ์ ระยา และไดอ้ ยโู่ ครงการ
โพธพิ์ ระยา 8 ปี และปี 2559 กม็ คี ำ� สงั่ ยา้ ยใหไ้ ปอยู่
โครงการชลประทานลพบุรี โครงการชลประทานที่
ลพบรุ เี ปน็ อะไรทแี่ ปลกใหม่ เพราะตง้ั แตบ่ รรจกุ อ็ ยแู่ ต่
สำ� นกั ชลประทานที่ 12 การยา้ ยครงั้ นเ้ี หมอื นเปลยี่ น
นำ้� เลย ไมเ่ คยรเู้ กย่ี วกบั เสน้ ทางนำ�้ ของสำ� นกั 10 เลย
ต้องใช้เวลาและศึกษาอย่างต่อเนื่องอยู่ที่โครงการ
ลพบรุ ี ปี 2559-2560 กไ็ ดเ้ ปลยี่ นไปใหด้ ำ� รงตำ� แหนง่
ผอู้ ำ� นวยการสำ� นกั ชลประทานที่ 10 ปี 2562-2565
ไดย้ า้ ยมาดำ� รงตำ� แหนง่ ผอู้ ำ� นวยการสำ� นกั ชลประทาน
ที่ 12 จนเกษียณอายุราชการ โดยการรับราชการ
ต้ังแต่บรรจจุ นถึงปัจจบุ นั รับราชการมา 40 ปี

“จากสายธาร...สู่มหานที” 37

ณฐั ชนน, กัญนกิ า, ศภุ สตุ า ชีวี ิติ ครอบครัวั ได้ส้ มรสกับั นางกัญั นิกิ า ศรีเี พิ่�มพันั ธ์์
กฤษฎา ศรเี พิ่มพันธ์ มีบี ุตุ รด้ว้ ยกันั 2 คน คือื นายณัฐั ชนน ศรีเี พิ่�มพันั ธ์์ และ
นางสาวศภุ สตุ า ศรีเพ่มิ พันธ์
ภมู ใิ จ และ ดีใจ
ช่วงที่อยู่จังหวัดชัยนาทก็เริ่มท�ำธุรกิจ ปี 2546
ทเ่ี ราได้มาเป็นเพื่อนกนั ไดเ้ ปดิ สวนอาหารชอ่ื สวนอาหารบา้ นณฐั ชนน ปี 2552
ก็เปิดรสี อรท์ ชอ่ื วา่ ณัฐชนนรีสอร์ท และปี 2559 ก็ได้
ในนาม นรช.35 ขยายสาขารีสอร์ท ชื่อว่าณัฐชนนฟาร์มรีสอร์ท ถ้า
เพอ่ื นๆ ผา่ นมาก็แวะมาพักผ่อนได้นะครับ
38 “จากสายธาร...สู่มหานที”
การเขียนครั้งนี้เป็นอะไรที่ยากส�ำหรับผมมากเลย
เพราะไมร่ จู้ ะบรรยายออกมายงั ไงใหผ้ า่ นตวั หนงั สอื อยาก
บอกวา่ ภมู ใิ จและดใี จท่ีไดม้ าอยู่ใน นรช.35 มีความสขุ
ทกุ ครง้ั ทเี่ พอื่ นๆ ไดเ้ จอกนั เขยี นบรรยายไมถ่ กู วา่ มนั สนกุ
สนานแคไ่ หน ในวนั ทเ่ี รากา้ วเขา้ สดู่ งตาลครง้ั แรก มนั เปน็
ความรสู้ กึ ทยี่ ากจะอธบิ าย เพอ่ื นๆ คงคดิ เหมอื นกนั กอ็ ยาก
จะบอกวา่ ....

ชอ่ื กฤษฎา ศรีเพิ่มพนั ธ์
ฉายา โบ ้ รหัส 1553
ทอ่ี ยู่ 325 หมู่ 5 ต.ชัยนาท
อ.เมอื ง จ.ชยั นาท 17000
โทร. 08-9961-1886

ช้าๆ ไดพ้ รา้

เลม่ งาม

ข้าพเจ้าถ้าจะเอาตั้งแต่
แรกเกดิ เลย ไมไ่ ดโ้ มน้ ะ ตงั้ แต่
เปน็ Sperm นะ Alert มาก หนงึ่ ในลา้ นกช็ นะมาแลว้ ไดแ้ ชมเปย้ี น เจาะไขป่ ฏสิ นธิ
เปน็ ตวั เป็นคน ในท้องแม่แค่ 7 เดอื น ดว้ ยความ Alert นัน่ แหละ กร็ บี ออกมา
ดโู ลกกอ่ นกำ� หนด มาทราบจากนา้ จากปา้ ทมี่ าดหู นา้ ตอู้ บเพราะคลอดกอ่ นกำ� หนด
และสภาพร่างกายอ่อนแอมาก ไม่สามารถให้อยู่กับแม่ได้ ต้องอยู่ในตู้อบอีก
หลายวัน ญาติพ่ีน้องก็ต้องมาเกาะตู้อบดูด้วยความเมตตาและเป็นห่วงเป็นใย
เพราะเปน็ ลกู คนโตของครอบครวั และเปน็ ลกู ผชู้ ายดว้ ย ออกจากตอู้ บมา แมก่ เ็ ลยี้ ง
ด้วยความยากล�ำบาก เลี้ยงยากจึงแก้เคล็ดด้วยการยกเป็นลูกพระเกจิอาจารย์
และหลวงพ่อเปล่ียนชื่อใหม่เป็น “จรัส” (เดิมแรกเกิดใช้ชื่อจีน) ตั้งแต่บัดน้ัน
เปน็ ตน้ มา และเรียกพ่อว่าอาแปะ (แต้จิ๋ว=ลงุ ) กเ็ ป็นการแกเ้ คล็ดของคนโบราณ

“จากสายธาร...สู่มหานที” 39

แตก่ ไ็ ดผ้ ลนะ ไมเ่ ชอื่ อยา่ ลบหลู่ เรอื่ งไสยศาสตรแ์ ละความเชอ่ื ของคน
รุ่นเก่า ส่วนตวั ขา้ พเจา้ แลว้ กไ็ ด้รับบทเรยี นในวยั ทารกวา่ การตืน่ ตวั
เรง่ รบี ทำ� อะไรกอ่ นเวลา จะเปน็ อนั ตรายตอ่ ชวี ติ ได้ จงึ ปรบั ตวั ตงั้ แต่
บดั นน้ั จนถงึ ปจั จบุ นั ยดึ คตวิ า่ Slow But Sure ทำ� อะไรตอ้ งใจเยน็ ๆ
รอบคอบ ไตรต่ รองใหด้ แี ลว้ คอ่ ยทำ� ชา้ ๆ ไวเ้ ดยี๋ วกด็ เี อง ไมต่ อ้ งเรง่ รบี
แตท่ ำ� อะไรตอ้ งทำ� ใหส้ ำ� เรจ็ นดั หมายกบั ใครแลว้ กต็ อ้ งไปตามเวลาท่ี
นดั หมาย (เวลาทน่ี ดั ตอ้ งมากอ่ น ขา้ พเจา้ จงึ ตามเวลาไป...555) อนั นี้
มันมาจากประสบการณ์ท่ีผ่านมา ดังกล่าวข้างต้นที่จ�ำได้เก่ียวกับ
ชลประทานกเ็ รมิ่ ตน้ บนรถเมลส์ าย 32 วนั ทม่ี าสอบเขา้ โรงเรยี นการ
ชลประทาน เจอเดก็ ป.ค. (รร.ปทมุ คงคา) ใสแ่ วน่ ตวั เลก็ ๆ ผมหงอก
อย่างเฒ่าทารก น่ังบนรถเมล์ใกล้ๆ กัน ดูท่าทางจะเป็นเซียนนะ
บคุ ลกิ เดก็ เรยี นนา่ เชอื่ ถอื เปน็ รกั แรกพบของผมกบั นรช.35 ทจ่ี ำ� ได้
วนั นน้ั อาจเจอกนั หลายคนกไ็ ดแ้ ตไ่ มไ่ ดค้ ยุ กนั เหมอื นหนมุ่ หวั หงอกคนนี้

ถ้าถามว่าเป็นความใฝ่ฝันหรือมุ่งม่ันมั้ย? ท่ีมาเข้าโรงเรียน
การชลประทานนี้ บอกตามตรงว่าไม่เคยรู้จักเลย และย่ิงอ่าน
รายละเอียดแล้ว จบมาเป็นข้าราชการเงินเดือน 2,625 บาท
ยง่ิ ไมส่ นใจใหญเ่ ลย แตด่ ว้ ยความเกรงใจเพอื่ นแถวบา้ นทสี่ นทิ กนั มาก
อา่ นหนังสือดว้ ยกนั ชว่ งเอนทรานซเ์ กอื บทกุ คนื กย็ ังไปชวนเพือ่ นท่ี
เรยี นหอ้ งเดยี วกนั มาอกี หลายคนนะ สดุ ทา้ ยมแี ตเ่ ราสอบไดค้ นเดยี ว
ก็เรยี นฟรี ไม่มีคา่ ใช้จา่ ย แถมเรากเ็ อนทรานซ์ไม่ติดดว้ ย กอ็ ย่จู น
จบตามหลกั สตู ร 3 ปคี รงึ่ คอ่ ยไขวค่ วา้ หาปรญิ ญากนั ตอ่ ไป ทำ� งาน
ก็บรรจุพร้อมกันกับเพ่ือนท้ังรุ่น คือ 15 พฤศจิกายน 2525

40 “จากสายธาร...สู่มหานที”

ต�ำแหนง่ นายชา่ งโยธา 2 สังกัดฝา่ ยคันคนู ้�ำและจัดรปู ท่ดี ิน
กองจัดสรรน้�ำและบ�ำรุงรักษา กจษ. (ปัจจุบันคือ ส�ำนัก
บรหิ ารน�้ำและอทุ กวิทยา, ผส.บอ.) กรมชลประทานสามเสน
ซงึ่ ฝา่ ยคนั คนู ำ�้ ฯ นี้ รบั ผดิ ชอบงานกอ่ สรา้ งคนั คนู ำ�้ ทวั่ ประเทศ
ตาม พ.ร.บ. คนั คนู ำ�้ พ.ศ. 2505 (ระบบ On Farm System)
ปงี บประมาณ พ.ศ. 2528 กถ็ กู สง่ ออกไปอยโู่ ครงการคนั คนู ำ้�
และจดั รปู ทด่ี นิ ที่ 2 จ.ขอนแกน่ (ตงั้ แต่ 1 พฤศจกิ ายน 2527)
กอ่ สรา้ งคนั คนู ำ�้ ในภาคตะวนั ออกเฉยี งเหนอื จนถงึ ปงี บประมาณ

ปี 2534 คำ� สงั่ กรมลงวนั ที่ 21 ธนั วาคม 2533 กย็ า้ ยไป
ปฏิบัติงานท่ีโครงการคันคูน้�ำและจัดรูปท่ีดิน 6 จ.พัทลุง
ตามโครงสร้างเดิมรับผิดชอบงานก่อสร้างคันคูน้�ำในภาคใต้
ทั้งด้ามขวานเลยนะ ต่อมามีการปรับโครงสร้างกรมใหม่
เปลย่ี นชือ่ เปน็ โครงการปฏิบัติการคนั คนู �ำ้ ท่ี 8 จ.พทั ลุง
สังกัดฝ่ายคันคูน้�ำและจัดรูปที่ดินเหมือนเดิม ที่ท�ำการอยู่
พทั ลงุ รบั ผดิ ชอบ สชป.11 เดิม (ปจั จบุ ัน 15) และ สชป.12
(ปัจจบุ ัน 16) ตอนน้นั การบริหารลักษณะเปน็ งานฝาก สชป.
แตส่ งั กัด กจษ. เหมือนเดิม (ปัจจุบันคอื ผส.บอ.) แล้วก็มกี าร
ปรับเปลย่ี นโครงสร้างกรมใหม่ เอาคันคูน้ำ� ฯ มาสงั กดั สชป.
ผมเลยสงั กัด สชป.12, 16 ตามลำ� ดบั ทำ� หนา้ ที่รักษาการ
หัวหน้าโครงการคันคูน้�ำภาคใต้ (หน.คษ.8) ต้ังแต่
29 เมษายน 2542 ก็ยังไม่ได้ตำ� แหนง่ จรงิ เลยย้ายมาเฝา้
เลขใหมท่ ่ี สชป.10 (ปจั จุบนั สชป.13) ท�ำหนา้ ท่รี กั ษาการ

“จากสายธาร...สู่มหานที” 41

ชคน.10 ต้งั แต่ 22 กมุ ภาพนั ธ์ 2544 กว่าจะเป็น
ชคน.10 ตัวจริงได้ก็ 7 มีนาคม 2545 กรมปรับ
โครงสรา้ งใหมอ่ กี สชป.10 เปน็ สชป.13 กเ็ ปน็ ชคน.13
จนถึึง 8 พฤศจิิกายน 2547 แล้ว้ ไปรัักษาการ ชคบ.
ป่า่ สักั ใต้้ 9 พฤศจิิกายน 2547-10 เมษายน 2548
ครองตำำ�แหน่่ง นายช่า่ งชลประทาน 8 บก. ได้ส้ ำำ�เร็จ็
11 เมษายน 2549 กย็ า้ ย Slide ไปเรอื่ ยๆ ทง้ั โครงการ
สง่ นำ้� และบ�ำรุงรกั ษา (ผคบ.) กับโครงการชลประทาน
จังั หวััด (ผคป.) จนถึงึ ปัจั จุบุ ััน ผคบ.ป่า่ สัักใต้้ 2 ปีเี ศษ
ผคบ.นครหลวง 5 ปีีกว่่า ผคบ.คลองเพรีียว เสาไห้้
1 ปีี ผคบ.เจ้้าเจ็็ด-บางยี่�หน 2 ปีี ผคป.ขอนแก่่น 1 ปีี
ผคป.มหาสารคาม 5 ปกี วา่ ๆ และสดุ ทา้ ย ผคบ.เสยี วใหญ่
อกี 1 ปคี รงึ่ กเ็ กษยี ณอายรุ าชการ 30 กนั ยายน 2565
นแี้ ล้ว

42 “จากสายธาร...สู่มหานที”

นายกลา้ , นายพิรณุ ,
นางยภุ า, นางสาวพลอยไพลิน,
จรัส เพ็ญศริ สิ มบูรณ์

จะเหน็ วา่ ...กวา่ จะไดต้ ำ� แหนง่ อะไร ยากเยน็ ตอ้ ง ช่อื จรสั เพ็ญศิริสมบูรณ์
ลนุ้ ตลอด จะได้ C5 กบั เขาบา้ งกต็ อ้ งยา้ ยไปใต้ (นาย ฉายา เปา รหสั 1558
บอกไปแปบ๊ เดยี ว แต่อยจู่ รงิ 11 ป)ี กวา่ จะไดเ้ ปน็ ท่อี ย ู่ 55 เพชรเกษม 77
หวั หนา้ โครงการคนั คนู ำ�้ กต็ อ้ งรกั ษาการอยพู่ กั ใหญ่ แยก 4-7
ย้ายมาเฝา้ 2 เลข กวา่ จะได้ ระดบั 8, (บก.) กต็ อ้ ง แขวงหนองคา้ งพลู
รกั ษาการอยพู่ กั นงึ มลี นุ้ ตลอด ทกุ ชอ็ ต วา่ จะไดม้ ยั้ วะ? เขตหนองแขม
มใี ครจะวงิ่ มาเบยี ดเรารเึ ปลา่ ? แตอ่ ยา่ งไรกด็ .ี ..วาสนา กรงุ เทพฯ 10160
เราก็แคน่ ี้ ระดับ 8 (บก) หรือ อำ� นวยการระดับ โทร. 08-1303-0830
ตน้ ในปจั จบุ นั

“จากสายธาร...สู่มหานที” 43

เกษียณราชการปนี ี้

คิดถึงที่สุด คอื เพื่อน นรช.35

ปะ!..ชวนไปเทีย่ วกลั ลลล

44 “จากสายธาร...สู่มหานที”

ช่ือ จารกึ วัฒนาโกศยั
ฉายา เบริ ์ด รหัส 1559
ที่อย ู่ 239/24
หมบู่ า้ นสรรเสรญิ วิลล่า
ต.ดอนตะโก อ.เมือง
จ.ราชบรุ ี 70000
โทร. 08-1487-1354

“จากสายธาร...สู่มหานที” 45

แมห้ า่ งไกล...

“แตใ่ จยงั ผกู พัน”

ห่างเหนิ จาก “รุ่น 35” มานาน ผมขอเลา่ ประวตั สิ ั้นๆ
เพื่อบันทึกรวมไวก้ บั เพอื่ นๆ ทกุ คนทตี่ ่างก็เดนิ ทางมาถึง
หลกั ชยั ในวยั เกษยี ณครบทกุ คน

ผม “กฤษณะ เมยี นทอง”
เกดิ 18 มิถนุ ายน 2505

ปัจจุบนั ทำ� ธุรกิจสว่ นตวั ดา้ นอสังหารมิ ทรพั ย์
• ประธานกรรมการ “ศรนี างดนิ กรปุ๊ ”
• ประธานมูลนิธิ “ศรีนางดิน” เพอื่ สาธารณกศุ ล
• กรรมการที่ปรึกษาพัฒนาเมืองกระบ่ี

ตว่ ย 1575

46 “จากสายธาร...สู่มหานที”

ยนิ ดที ี่ไดเ้ ป็นสว่ นหน่งึ

ของ นรช.35 ครับ

จุฑามาศ, กฤษณะ เมียนทอง (ตว่ ย), สพุ ิศ ชื่อ กฤษณะ เมยี นทอง
ฉายา ต่วย รหัส 1575
ท่ีอยู่ 22/3 ซอยรวมช่าง
(มหาราช 35) ถ.มหาราช
ต.กระบีใ่ หญ่ อ.เมอื ง
จ.กระบ่ี 81000
โทร. 08-1979-8193,
08-1979-1185

“จากสายธาร...สู่มหานที” 47

ลกู เจา้ พระยา

จ า ก เด็กต่างจังหวัดลูกชาวนาในจังหวัดสิงห์บุรี

เดินทางเข้ากรุงเทพฯ เพื่อแสวงหาความส�ำเร็จในการศึกษา
และอาชีพ กระทั่งได้เข้าศึกษาที่โรงเรียนการชลประทาน
รุ่น 35 ได้พบเจอเพ่ือนใหม่จากทุกสารทิศ ได้มาหลอมรวม
เป็นหน่ึงเดียวในนาม ชลกร35 ต้ังแต่ปี 2522 จนกระท่ัง
วนั ท่ี 15 พฤศจิกายน 2525 จงึ ไดแ้ ยกยา้ ยกนั ไปรับราชการ
ในพื้นทตี่ ่างๆ ของกรมชลประทาน เป็นระยะเวลาเกือบ 40 ปี
(เกษียณ 30 กันยายน 2565) ได้พบเจอปัญหา อุปสรรค
นานาประการ ซึ่งน่ันคอื “ประสบการณช์ วี ติ ”

ได้พบเจอปัญหา อปุ สรรค
นานาประการ ซึง่ นนั่ คือ
ประสบการณ์ชวี ิต

48 “จากสายธาร...สู่มหานที”

การรบั ราชการของกระผมอยใู่ นพนื้ ทล่ี มุ่ เจา้ พระยามาตลอด
ของการรบั ราชการ

บรรจุที่โครงการส่งน�้ำและบ�ำรุงรักษาบรมธาตุ สชป.7
(ปจั จบุ ัน สชป.12) เปน็ ระยะเวลาประมาณ 9 ปี
ตุลาคม 2534 ย้ายไปโครงการส่งน�้ำและบ�ำรุงรักษา
สามชกุ สชป.เดียวกัน (ประมาณ 6 ปี)
ปี 2540 ยา้ ยไปโครงการสง่ นำ�้ และบำ� รงุ รกั ษาเจา้ พระยา
(ประมาณ 1 ป)ี
ปี 2541 ยา้ ยกลบั โครงการสง่ นำ�้ และบำ� รงุ รกั ษาสามชกุ
(ประมาณ 6 ป)ี
ตลุ าคม 2547 ไดเ้ ลอื่ นเปน็ นายชา่ งชลประทาน 7 (วศ.คบ.)
ทโ่ี ครงการสง่ นำ�้ และบำ� รงุ รกั ษาทบั เสลา (ประมาณ 2 เดอื น)
ก่อนยา้ ยไปโครงการสง่ นำ้� และบำ� รุงรักษายางมณี
ปี 2555 ย้ายไปโครงการสง่ น้ำ� และบำ� รงุ รักษาสามชกุ
อกี ครงั้
ตลุ าคม 2556 ไดร้ บั การเลอื่ นเปน็ ผอู้ ำ� นวยการโครงการท่ี
โครงการสง่ นำ้� และบำ� รงุ รกั ษาดอนเจดยี ์ (ประมาณ 3 ป)ี
พฤศจกิ ายน 2559 ยา้ ยมาทโ่ี ครงการสง่ นำ้� และบำ� รงุ รกั ษา
โพธพ์ิ ระยา จนปจั จบุ นั (เกษยี ณอายุราชการ)

สรุป รบั ราชการยาวนานท่สี ุดคอื โครงการส่งน�้ำและบ�ำรุง
รักษาสามชุก (3 รอบ) รวม 13 ปี รบั ราชการระยะเวลาสน้ั ทสี่ ดุ
คอื โครงการสง่ น�้ำและบำ� รงุ รักษาทบั เสลา 2 เดือน

ตลอดชีวิตการรับราชการจะอยใู่ นเขตสำ� นกั งานชลประทาน
ท่ี 12 สายสง่ นำ้� และบำ� รงุ รกั ษา จงึ ถอื วา่ เปน็ ลกู เจา้ พระยาตง้ั แตเ่ กดิ
(จงั หวดั สงิ หบ์ รุ )ี ซง่ึ การดำ� เนนิ ชวี ติ อยกู่ บั แมน่ ำ�้ เจา้ พระยาทกุ กจิ กรรม
ประจ�ำวัน และรบั ราชการในพืน้ ที่ลุ่มเจา้ พระยาทั้งชีวติ ราชการ

“จากสายธาร...สู่มหานที” 49